Afgelopen week ontving ik een rouwkaart. Dat is nooit leuke post. Met enige terughoudenheid opende ik de envelop. Wilde ik dit wel weten? Er kwam een kaart uit de envelop met op de voorzijde een getekende vogel. Er ging geen belletje rinkelen.
Op de binnenkant van de kaart las ik dat L, één van de vertellers van de levensboeken die ik in december afrondde, was overleden. In haar slaap, precies zoals ze gewild had. Ze zou in juli 95 jaar geworden zijn.