Wimbledon achter de schermen

Wimbledon is alweer bijna halverwege. Wimbledon is het meest bekende tennistoernooi op gras. Twee weken lang (dit jaar van 27 juni - 10 juli) wordt er in Londen gezwoegd op gras (in het begin) of in een kleibak(tegen het eind). Vaak worden wedstrijden in één keer uitgespeeld, regelmatig worden ze onderbroken door een malse stortbui. Goed voor het gras zou je denken, maar als het regent wordt het gras juist afgedekt met zeil of wordt het op het Centre Court het dak  dichtgeschoven.
Wat weet jij van Wimbledon? Ga er maar eens goed voor zitten*.

Hoe het begon
Wimbledon is het oudste tennistoernooi op Aarde. In 1877 werd het voor het eerst gespeeld. Het heette toen de 'Lawn Tennis Championships' en werd georganiseerd door de All England Lawn Tennis and Croquet Club. De Engelsman Spencer Gore won het toernooi. Er deden toen 22 mannen mee, en naar de finale keken maar liefst 200 mensen. Tennis werd toen nog gespeeld door alleen mannen in spencers met een lange broek. De rackets waren van hout en waren bespannen met kattendarmen.
Het vrouwentoernooi is erbij gekomen sinds 1884; vrouwen speelden in lange jurken met hoedjes op. Dat zal een heel ander gezicht zijn geweest dan de onderbroeken waar je tegenwoordig tegenaan kijkt.

Tijdstip
Het toernooi start elk jaar op de maandag vijf weken voor de eerste maandag in augustus (dus de maandag tussen 27 juni en 3 juli). Tot 2015 was dit een week eerder, maar om meer tijd te creëren tussen de French Open en Wimbledon, is het toernooi een week later geplaatst. Geblesseerde spelers hebben zo een week langer om te herstellen.
Op de eerste zondag tijdens het toernooi (Middle Sunday) wordt traditioneel niet gespeeld, tenzij het programma, bijvoorbeeld door overvloedige regenval, zodanig is uitgelopen dat dit wel nodig is.

Aardbeien

Foto: wikipedia UK

Engeland is een land van tradities. Zo ook met dit tennisgebeuren. Eén van die tradities is 'De Aardbei'. De aardbei en Wimbledon zijn twee zaken die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Desondanks zie je nauwelijks aardbei-etende mensen in het publiek. Misschien mogen de aardbeien niet mee de tribune op? Of zijn ze zo lekker dat ze de tribune nooit haalden? Enkele wetenswaardigheden over de Wimbledonse aardbeien.

• Een bakje aardbeien kost ongeveer £ 2.50
• Zo'n bakje bevat minimaal 10 Grade I aardbeien, van de beste kwaliteit dus, afkomstig uit Kent 
• Aardbeien worden dagelijks geplukt en de dag erna rond 5.30 uur afgeleverd bij het Wimbledon-stadion. Uiteraard wordt elke aardbei nauwkeurig gecontroleerd voordat ie in de verkoop gaat
• Een toef slagroom (double cream with sugar) mag natuurlijk niet ontbreken
• Volgens traditie hoort op Wimbledon een glas champagne bij de de aardbeien
• Gemiddeld verorberen de bezoekers gedurende de twee weken van het toernooi 28.000 kilo aardbeien, 7000 liter room en 12.500 flessen champagne

Kleding
De spelers worden geacht in witte kleding te spelen. In 1963 werd hen gevraagd voornamelijk in het wit te kleden, sinds 1995 moeten ze geheel in het wit gekleed zijn. Ook de asseccoires (denk aan petjes, zonnekleppen, zweetbandjes, sokken en schoenen) dienen wit te zijn. André Agassi weigerde enkele jaren mee te spelen omdat hij geen witte kleding wilde dragen.

Ballen
Tijdens het toernooi worden er ruim 54.000 ballen gebruikt. Elke 9 games worden de ballen gewisseld. Na afloop van een dag worden de gebruikte ballen verkocht aan het publiek voor £ 2,50 per 3 stuks. De opbrengsten gaan naar een goed (tennis)doel. Sinds 1986 worden gele ballen gebruikt. 


Ballenjongens en - meisjes

foto: Wimbledon.com

Het is een eer om op dit tornooi de ballen van de grote sterren te mogen rapen en aangeven. Jaarlijks melden zich ongeveer 750 kandidaten (ballenjongens en -meisjes) van gemiddeld 15 jaar oud aan voor deze nobele taak. Ze ondergaan een half jaar van tevoren een zware training. Slechts 250 van deze kanjers doorstaan de training en mogen tijdens het toernooi de baan op. Ballenjongens- en -meisjes die het jaar ervoor al uitblonken, hebben een streepje voor.
Tijdens het toernooi wordt gewerkt ploegendiensten van een uur op en een uur af. Er zijn vier teams van zes jongens en meisjes (twee aan het net en één in elke hoek van het veld) die Centre Court en Court no 1 bedienen. De rest van de teams wordt verdeeld over de overige banen. Bekijk hier een training van deze onmisbare medewerkers. De training duurt twee weken met 4 sessies per week van 2-2,5 uur per dag.
In eerste instantie werden alleen ballenjongens toegelaten. In 1977 werden de ballenmeisjes geïntroduceerd, in 1980 deden de eerste gemixte teams hun intrede. Pas in 1985 mochten de meisjes ook ballen rapen op het Centre Court.
Vanaf de tweede woensdag van het toernooi wordt een deel van de jongens en meisjes gevraagd te vertrekken omdat er minder wedstrijden gespeeld worden waardoor ze dus niet meer nodig zijn. Zo blijven alleen de besten over. Ze gaan echter niet met lege handen naar huis! Ze krijgen als dank een certificaat, een blik gebruikte ballen, een groepsfoto en een programmaboek. De overblijvers ontvangen een financiële vergoeding, afhankelijk van het aantal dagen dat ze mogen blijven. Het is een eer, een blijk van discipline en straks een geweldige vermelding op hun CV. 

Publiek
Het publiek mag tegen betaling de grootheden bekijken. De prijzen van de kaartjes variëren van dag tot dag, en van baan tot baan. Een kaartje voor een 'mindere' baan is uiteraard goedkoper dan een kaartje voor Centre Court. Zo'n laatste kaartje kost op de eerste dag £ 53. Het loopt op tot £ 175 voor de finaledag. Hier zijn geen aardbeien met slagroom en champagne bij inbegrepen, vrees ik. Toegang tot het terrein wordt echter goedkoper naarmate het toernooi vordert: van £ 25  op de eerste dag tot £ 8 op de finaledag.
Op één van de woensdagen heeft de schooljeugd gratis toegang. 

Regen
Het is aan de scheidsrechter om te beslissen of een wedstrijd in geval van regen onderbroken wordt. Dat gebeurt regelmatig, want in Engeland is nu eenmaal een regenachtig land. In 2007 moest het toernooi maar liefst 143 keer onderbroken worden! Hoe vaak het dit jaar gebeurt weet ik niet, maar het regent weer veel. Er is zelfs besloten op de middelste zondag van het toernooi, die normaal als rustdag fungeert, te spelen om uitgestelde wedstrijden in te halen. Dat kwam nog maar drie keer eerder voor.
Sinds 2009 heeft het Centre Court een dak dat gesloten kan worden als het regent. Zo kan er in ieder geval één wedstrijd gespeeld worden. Het duurt 8-10 minuten voordat het dak geheel gesloten is. Daarna duurt het nog eens 20-30 minuten voor er een goed klimaat gerealiseerd is (denk aan luchtdoorstroming en luchtvochtigheid).

Langste wedstrijd
In 2010 duurde de wedstrijd tussen John Isner (USA) en Nicolas Mahut (Fra) maar liefst 11 uur en 5 minuten, verspreid over maar liefst drie dagen. Set 3 en 4 eindigden in een tiebreak. Set 5 idem dito. Omdat die laatste set bij dit toernooi doorgespeeld wordt zonder maximum aantal punten, werd het 70-68 voordat de benodigde 2 punten verschil behaald werden. John Isner was de winnaar.
Gras
De tennisclub beschikt over 42 banen. Op 19 daarvan wordt het toernooi gespeeld, de overige 23 zijn oefenbanen. Op wedstrijdbanen is de hoogte van het gras precies 8 mm.




Hawk(eye)
Wimbledon heeft een roofvogel in dienst, een havik (hawk) genaamd Rufus, die iedere dag de duiven verjaagt. Hij wordt tijdens het toernooi elke dag een uurtje losgelaten voordat de poorten voor het publiek opengaan. In 2012 jaar was hij aan het begin van het toernooi zoek (hij bleek gestolen). Heel London was in rep en roer. Rufus werd drie dagen later in goede gezondheid teruggevonden.
De elektronische lijnrechter, genaamd Hawkeye, is sinds 2006 actief op Centre Court en Court No. 1. Sinds 2015 kijkt het oog ook mee op banen 2, 3, 12 en 18.

Film

foto: IMDB.com

Er is een film gemaakt die zich afspeelt op en rondom Wimbledon. De film heet heel toepasselijk: 'Wimbledon'.
Het verhaal gaat over een tennisser, Peter Colt, die steeds verder zakt op de ranglijst. Hij bereikt zelfs het dieptepunt als hij op de 119e plaats komt te staan. Gelukkig voor hem komt hij de jonge, mooie gemotiveerde Lizzie Bradbury tegen die hem wel kan motiveren om nog eenmaal een grote prestatie te leveren tijdens Wimbledon.
De hoofdrollen waren oorspronkelijk bedoeld voor Hugh Grant en Reese Witherspoon, maar werden uiteindelijk door andere acteurs gespeeld. 
In 2003 werden voor deze film tijdens het toernooi opnames gemaakt. Hierdoor is er echt publiek en zijn er echte scheidsrechters te zien, in plaats van figuranten. Dit is de eerste en enig keer dat voor iets dergelijks toestemming is gegeven.  

Dit jaar dus een extra dag Wimbledon op tv. Ik duim voor droog weer!

* de meeste informatie is afkomstig van de officiële Wimbledon website. De overige informatie vond ik elders op internet en heb ik niet gechecked op correctheid.