In principe plaats ik elke dag één (1) foto, zonder uitleg. Bij sommige foto's voel ik toch de behoefte tot een uitleg. Dit is zo'n foto.
Vorige week gebeurde het namelijk weer. Dat één en hetzelfde iets binnen korte tijd verschillende keren voorbij komt in situaties die niets met elkaar van doen hebben. Soms overkomt me dat. Dat maakt het magisch en zorgt dat ik gedurende een tijdje 'in de ban' ben van dat iets.
Een paar jaar geleden had ik dat heel sterk met de serie 'The Killing' waarin ik dacht allemaal (oud)collega's te zien acteren. Mijn allereerste Koontje ging daar zelfs over! Dit keer had ik het met de film 'The Lake House'.
Poëziealbum
Vriendin R vroeg mij haar vriendenboek in te vullen. Een vriendenboek is als een modern poëzie-album van vroeger, maar je hoeft niet zelf een gedichtje te bedenken of poëzieplaatjes te plakken. Hoewel een pasfoto wel leuk is.
Er worden je vragen gesteld, waardoor de eigenaar van het boekje jou blijft herinneren aan de hand van de antwoorden die jij geeft. De vragen variëren van wat je leuk vindt aan je vriend(in), wat voor leukste/gekste/aardigste/saaiste/avontuurlijkste dingen jullie samen deden. Maar ook waar je bang voor bent, wat je vroeger had willen worden en wat je geworden bent, welke dingen je nog op je bucketlist hebt staan en wat de mooiste film is die je ooit zag. Ik vond het nog best lastig om al die vragen te beantwoorden. Over het antwoord van die laatste vraag (de mooiste film) moest ik lang nadenken. Ik zag zoveel films..... Uiteindelijk vulde ik 'The Lake House' in.
De volgende dag zag ik R weer in levenden lijve en gaf ik het boekje, ingevuld en wel, terug. Mijn taak was volbracht.
Feel-good movie
Een paar dagen later opperde mijn lief om nog eens die ene feel-good movie te bekijken. Of ik wist over welke film hij het had, die met dat huis aan een meer en met die tijd die niet klopte. Hij kon even niet meer op de naam komen. Ik wist echter meteen welke film hij bedoelde: The Lake House'! Ik veerde op: "Goed plan, we gaan die film vanavond nog kijken. Leuk!"
Ik vond het al een mooie film toen ik hem de eerste keer zag, maar ook zo zoetsappig dat ik dat nooit aan iemand durfde te vertellen. Ook niet aan mijn lief. Hij wist ook niets van het vriendenboek dat ik net ingevuld had. Dat was een typisch vrouwending en had ik hem niets over verteld. Ik vroeg het hem verschillende keren, hij zegt er echt niets van te weten. Hij wist zelfs niet wat een vriendenboek is! Dat zegt genoeg, lijkt me.
Enfin, we zochten de dvd en keken de film dezelfde avond nog. Dit was, denk ik, de vijfde keer dat ik de film zag. Desondanks stroomden bij verschillende scenes de tranen opnieuw over mijn wangen. Ik leefde weer erg met de hoofdpersonen mee, en kon me hun vreugde en frustraties op verschillende momenten voorstellen.
Zoals gewoonlijk na het zien van die film, lag ik 's nachts weer te piekeren over dingen die in mijn beleving niet klopten. Ik bedacht verschillende oplossingen die het verhaal kloppend maakten. Oplossingen die, achteraf gezien, toch niet juist bleken.
Ontrafeling
Mijn lief en ik besteedden de volgende dag veel tijd aan het analyseren van de film en alle tijdaspecten er in. We bestudeerden uitgebreid IMBD en Moviemeter (let op: de beschrijving van Moviemeter is niet correct, zij begrijpen er echt helemaal niets van). We bekeken zelfs de film opnieuw, dit keer met alle nieuwe kennis die we hadden opgedaan. Hoewel de magie nu wel minder was, stroomden de tranen alweer, voor de zesde keer. Ik ben blij dat ik de film nu helemaal begrijp. Hij klopt toch wel. Denk ik.
The Lake House: the movie
Het verhaal gaat over een architect (gespeeld door Keanu Reeves) en een arts (Sandra Bullock). En een huis aan een meer (he, he, hoe verrassend.). Ze wonen allebei in dat huis, maar niet samen. Hoewel het bij aanvang van de film lijkt alsof hij er na haar in trekt, woont hij er juist eerder dan zij. In het begin van de film is het bij hem 2004, bij haar 2006. Desondanks worden ze verliefd en trekken ze een tijd met elkaar op. Ze hebben dezelfde hond (die hoorde bij het huis), bespreken hun favoriete boeken, wat het leven mooi maakt en ze wandelen samen door Chicago.
Ze komen elkaar zelfs in het echies een keer tegen, meer per ongeluk dan met opzet. Dan dansen en zoenen ze, zonder dat zij precies weet wie hij is. Wanneer ze later bewust elkaar proberen te ontmoeten, gaat er iets mis en is zij erg teleurgesteld in hem. Ze verbreekt hun relatie met de woorden: "Let me let you go". Hartverscheurend, nu het bijna gelukt was....
Ze leven hun leven zonder elkaar verder, tot ze elkaar weer lijken te gaan ontmoeten.
Hij blijkt echter overleden. Of toch niet? Lukt het deze keer wel om elkaar te ontmoeten? Ga de film zelf zien om het te ontdekken! Ik verklap niets. Hoewel.... een feel-good movie hoort goed te eindigen. Dat doet deze dus ook.
Z/W challenge
De foto's van mijn zwart/wit challenge geven vaak hoogtepunten van mijn dag weer, of laten dingen zien die ik meemaakte of die indruk maakten. Ik maakte de foto voor de challenge 's avonds laat, na het zien van de film. Dat viel nog niet mee, want er mogen geen mensen op de foto voorkomen, terwijl zowel het dvd-hoesje als de dvd de hoofdpersonen weergeeft. Bovendien had ik had die dag al een foto geplaatst. Ik vond het de moeite waard om een uitzondering te maken en hem als tweede foto van die dag te plaatsen.
Nog meer tranen
Nu ik vanmiddag voor de zevende keer de film zie, om afbeeldingen voor dit Koontje te zoeken, hou ik het opnieuw niet droog.... Houdt de magie ooit op?
Kleurenafbeeldingen afkomstig uit de film 'The Lake House'
Een paar jaar geleden had ik dat heel sterk met de serie 'The Killing' waarin ik dacht allemaal (oud)collega's te zien acteren. Mijn allereerste Koontje ging daar zelfs over! Dit keer had ik het met de film 'The Lake House'.
Poëziealbum
Vriendin R vroeg mij haar vriendenboek in te vullen. Een vriendenboek is als een modern poëzie-album van vroeger, maar je hoeft niet zelf een gedichtje te bedenken of poëzieplaatjes te plakken. Hoewel een pasfoto wel leuk is.
Er worden je vragen gesteld, waardoor de eigenaar van het boekje jou blijft herinneren aan de hand van de antwoorden die jij geeft. De vragen variëren van wat je leuk vindt aan je vriend(in), wat voor leukste/gekste/aardigste/saaiste/avontuurlijkste dingen jullie samen deden. Maar ook waar je bang voor bent, wat je vroeger had willen worden en wat je geworden bent, welke dingen je nog op je bucketlist hebt staan en wat de mooiste film is die je ooit zag. Ik vond het nog best lastig om al die vragen te beantwoorden. Over het antwoord van die laatste vraag (de mooiste film) moest ik lang nadenken. Ik zag zoveel films..... Uiteindelijk vulde ik 'The Lake House' in.
De volgende dag zag ik R weer in levenden lijve en gaf ik het boekje, ingevuld en wel, terug. Mijn taak was volbracht.
Feel-good movie
Een paar dagen later opperde mijn lief om nog eens die ene feel-good movie te bekijken. Of ik wist over welke film hij het had, die met dat huis aan een meer en met die tijd die niet klopte. Hij kon even niet meer op de naam komen. Ik wist echter meteen welke film hij bedoelde: The Lake House'! Ik veerde op: "Goed plan, we gaan die film vanavond nog kijken. Leuk!"
Ik vond het al een mooie film toen ik hem de eerste keer zag, maar ook zo zoetsappig dat ik dat nooit aan iemand durfde te vertellen. Ook niet aan mijn lief. Hij wist ook niets van het vriendenboek dat ik net ingevuld had. Dat was een typisch vrouwending en had ik hem niets over verteld. Ik vroeg het hem verschillende keren, hij zegt er echt niets van te weten. Hij wist zelfs niet wat een vriendenboek is! Dat zegt genoeg, lijkt me.
Enfin, we zochten de dvd en keken de film dezelfde avond nog. Dit was, denk ik, de vijfde keer dat ik de film zag. Desondanks stroomden bij verschillende scenes de tranen opnieuw over mijn wangen. Ik leefde weer erg met de hoofdpersonen mee, en kon me hun vreugde en frustraties op verschillende momenten voorstellen.
Zoals gewoonlijk na het zien van die film, lag ik 's nachts weer te piekeren over dingen die in mijn beleving niet klopten. Ik bedacht verschillende oplossingen die het verhaal kloppend maakten. Oplossingen die, achteraf gezien, toch niet juist bleken.
Ontrafeling
Mijn lief en ik besteedden de volgende dag veel tijd aan het analyseren van de film en alle tijdaspecten er in. We bestudeerden uitgebreid IMBD en Moviemeter (let op: de beschrijving van Moviemeter is niet correct, zij begrijpen er echt helemaal niets van). We bekeken zelfs de film opnieuw, dit keer met alle nieuwe kennis die we hadden opgedaan. Hoewel de magie nu wel minder was, stroomden de tranen alweer, voor de zesde keer. Ik ben blij dat ik de film nu helemaal begrijp. Hij klopt toch wel. Denk ik.
The Lake House: the movie
Het verhaal gaat over een architect (gespeeld door Keanu Reeves) en een arts (Sandra Bullock). En een huis aan een meer (he, he, hoe verrassend.). Ze wonen allebei in dat huis, maar niet samen. Hoewel het bij aanvang van de film lijkt alsof hij er na haar in trekt, woont hij er juist eerder dan zij. In het begin van de film is het bij hem 2004, bij haar 2006. Desondanks worden ze verliefd en trekken ze een tijd met elkaar op. Ze hebben dezelfde hond (die hoorde bij het huis), bespreken hun favoriete boeken, wat het leven mooi maakt en ze wandelen samen door Chicago.
Ze komen elkaar zelfs in het echies een keer tegen, meer per ongeluk dan met opzet. Dan dansen en zoenen ze, zonder dat zij precies weet wie hij is. Wanneer ze later bewust elkaar proberen te ontmoeten, gaat er iets mis en is zij erg teleurgesteld in hem. Ze verbreekt hun relatie met de woorden: "Let me let you go". Hartverscheurend, nu het bijna gelukt was....
Ze leven hun leven zonder elkaar verder, tot ze elkaar weer lijken te gaan ontmoeten.
Hij blijkt echter overleden. Of toch niet? Lukt het deze keer wel om elkaar te ontmoeten? Ga de film zelf zien om het te ontdekken! Ik verklap niets. Hoewel.... een feel-good movie hoort goed te eindigen. Dat doet deze dus ook.
Z/W challenge
De foto's van mijn zwart/wit challenge geven vaak hoogtepunten van mijn dag weer, of laten dingen zien die ik meemaakte of die indruk maakten. Ik maakte de foto voor de challenge 's avonds laat, na het zien van de film. Dat viel nog niet mee, want er mogen geen mensen op de foto voorkomen, terwijl zowel het dvd-hoesje als de dvd de hoofdpersonen weergeeft. Bovendien had ik had die dag al een foto geplaatst. Ik vond het de moeite waard om een uitzondering te maken en hem als tweede foto van die dag te plaatsen.
Nog meer tranen
Nu ik vanmiddag voor de zevende keer de film zie, om afbeeldingen voor dit Koontje te zoeken, hou ik het opnieuw niet droog.... Houdt de magie ooit op?
Kleurenafbeeldingen afkomstig uit de film 'The Lake House'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Apple gebruikers kunnen problemen ondervinden bij het plaatsen van een reactie. Excuses daarvoor.
Voor andere gebruikers: de eenvoudigste methode om een reactie te plaatsen: kies EERST een profiel bij 'Reageer als'. Het makkelijkst is Naam/URL. Je naam is gewenst, een URL hoeft niet. Klik op DOORGAAN. Schrijf vervolgens je reactie. Blok en kopieer (Ctrl+C)/bewaar voor de zekerheid je reactie, voor het geval dat het plaatsen niet in een keer vlekkeloos verloopt (mocht dat zo zijn, dan ligt dat niet aan jou!). Bekijk eventueel een voorbeeld van je reactie. Klik vervolgens op 'Publiceren'.
Vergeet niet aan te vinken dat je geen robot bent.
Op voorhand excuses als het plaatsen van een reactie niet in één keer lukt.