Werk in uitvoering (1)

Afgelopen weken werd gewerkt in mijn achtertuin. Ik had vorig jaar al eens gesproken met een land-opmeet-meneer die vertelde wat er ging gebeuren en hij wist dat de werkzaamheden voor kerstmis afgerond moesten zijn. De dam met weg er overheen (zeg maar de 'toegangspoort' tot mijn tuin) zou vervangen gaan worden door een brug. Een van het soort kettingbrug zoals we er al twee over het kanaaltje hebben. Dat past mooier in het Waterlinie-gebeuren en resulteert in een doorlopend water. Zodat als het winter is, je aan één stuk kunt doorschaatsen zonder over het dammetje te moeten klunen.
Later werd aangekondigd dat er in maart gewerkt zou worden. Dat ze er nu in mei, midden in het broedseizoen, aan gaan beginnen, verbaast mij. Typisch Utrechts?

Om eerlijk te zijn hoeft die brug voor mij niet. In deze tijd van bezuinigingen vind ik het een wat overbodige actie. Er is niets mis met die weg over de dam. Het enige voordeel dat ik kan bedenken is dat als de wind verkeerd staat, zich geen vuil meer aan weerszijden van de dam zal ophopen.
Maar ja, ik heb niet zoveel te zeggen over mijn achtertuin en het onderhoud, laat staan over het daarvoor gereserveerde budget.

De werkzaamheden werden netjes van tevoren aangekondigd. Een week voor aanvang waren al borden neergezet bij parkeerplaatsen die vrijgehouden zouden moeten worden. En een fietspad zou afgesloten worden.
Ik wachtte in spanning af wat er allemaal zou gaan gebeuren en wanneer de toegang tot mijn tuin via de gebruikelijke route niet meer mogelijk zou zijn. De borden bij die parkeerplaatsen deden vermoeden dat het in een week gepiept zou zijn.

Op de eerste dag van de werkzaamheden werden er alleen maar méér borden geplant en wat onduidelijke fietsomleidingsroutes aangegeven. Ondertussen, ruim twee weken later, wordt er nog steeds gewerkt aan het verleggen van leidingen. Dat bord bij de parkeerplaatsen staat er nog steeds. Inmiddels al ruim 10 dagen achterhaald. Typisch Utrechts?

De werkmannen konden er natuurlijk niets aan doen dat het vorige week veel regende. Maar met Pinksteren was het een vieze modderboel. Ik heb zelfs overwogen om mijn ijsprikkers weer tevoorschijn te halen om op de been te blijven!

Hoover en vooral Pippa worden helemaal wild bij het zien van al die bergen zand en gaten en sleuven. Ze hadden graag willen helpen met de graafwerkzaamheden. Helaas werd het hen niet gevraagd. Om Pip's graafvaardigheden op peil te houden laat ik haar af en toe 'na sluitingstijd' een pootje helpen.

Ik ben heel benieuwd wat er verder nog allemaal te gebeuren staat en hoe lang het nog zal gaan duren. Uiteraard kun je dat hier volgen. Kom dus regelmatig even kijken voor updates, of beter: abonneer je op mijn weblog!