Hét Rondje Eilanden

Onlangs vroeg vriendin R mij of ik zin had om mee te gaan naar een onbewoond eiland. Zij was er vorig jaar geweest en het was in één woord ge-wèl-dig. Dat leek me wel wat, dus afgelopen zaterdag vertrokken we.

Maar mijn hemel, wat was het druk op dat eiland! Ondanks zijn weinig inspirerende naam - Eiland 5 - was het aantrekkelijk voor veel mensen. Het was inderdaad onbewoond in de zin dat je er niet mag wonen. Maar je mag er wel recreëren. Ook hardlopen. Beide werden die middag druk gedaan.


Zaterdagmiddag vond namelijk voor de 2e keer 'Hét Rondje Eilanden' in de Vinkeveense Plassen plaats. Dit is een race met afwisselend lopen en zwemmen over een cirkel van 12 eilanden in de Vinkeveense Plassen. Er werd ongeveer 5500 meter hardgelopen over de eilanden en 1500 meter gezwommen tussen de eilanden. Elke 10 seconden gingen twee deelnemers van start. Ieder liep en zwom zijn of haar eigen race. En ik was erbij!

Het was een internationaal deelnemersveld. Want als er Belgische deelnemers zijn, heet het meteen internationaal, toch? Er liepen en zwommen totaal 560 mannen en vrouwen. De snelste 20 vrouwen en snelste 30 mannen streden daarna in de betreffende finales tegen elkaar. En ik was er weer bij!

Gelukkig was de temperatuur gedaald tot 25 graden Celsius en met een briesje erbij was het zelfs aangenaam te noemen. Met de 35 graden van de dag ervoor zou het bijna ondoenlijk zijn om het lopen en zwemmen te volbrengen. Want vooral de verstoringen in het ritme door de afwisseling van hardlopen en zwemmen, en het in het water plonzen en even verderop er (soms via een laddertje) weer uitklimmen, maakt het zwaar. Het is sowieso zwaar, maar met hoge temperaturen bijna niet vol te houden.

De snelste deelnemers legden het hele parcours tussen de 30 en 45 minuten af. Wat een prestatie! Wat een helden! En ik was er nog steeds bij!

Had ik al gezegd dat ik erbij was?
Samen met vriendin R waren wij twee van de ongeveer 100 vrijwilligers. Gelukkig hoefden wij niet te zwemmen; wij werden met een groot zeiljacht naar Eiland 5 gebracht. Op de afbeelding rechtsboven bevindt dat eilandje zich links bovenaan.

De boot heeft ons afgezet
en gaat door naar het volgende eiland.

Op 'ons' eiland wezen wij de hardlopers de goede richting (ik) en het water in (R). Ons eilandje was met een bruggetje met Eiland 4 verbonden dus de aankomst was goed geregeld. Des te meer omdat er bij het bruggetje een 'juichteam' stond om de renners aan te moedigen. Ons eilandje had echter een bocht met een landtong die geen uitgang was. Ik voelde me erg nuttig met mijn fluorescerende oranje hesje aan, staand in het zicht van het bruggetje, om de renners de bocht om te leiden. Want stel dat ze de verkeerde kant op gingen en nooit bij de finish zouden uitkomen? Al met al had ik dus een erg verantwoordelijke taak!

De renners in aantocht.
Het juichteam in oranje hesjes bij en op de brug.

De renners gaan weer te water
op weg naar het volgende eiland

De eerste renners streden toch wel duidelijk voor de beste prestatie, terwijl er later ook renners waren die er uit zagen of het volbrengen van de hele route de belangrijkste prestatie was.
Al pratende met iemand die zijn  twee zoons en zijn vrouw aanmoedigde leerde ik het een en ander over onderwaterhockey.

De organisatie behandelde de vrijwilligers als de helden van de dag. We werden zelfs allemaal genoemd in het programmaboekje! Nu snap ik ook wel dat zo'n evenement niet kan plaatsvinden zonder een kudde vrijwilligers, maar voor mij waren de deelnemers de echte helden!

Ik vond het een leuke middag en ik reserveer vast het eerste weekend van augustus 2014 voor weer een middagje op een onbewoond eiland!

Voor de volledigheid nog even de uitslag: Bij de mannen won Marco Akershoek, bij de vrouwen Elianne Huitema.

Zie je wel dat ik erbij was ...