De geschiedenis herhaalt zich

Vorige maand dook ik voor het Rode Kruis in haar archieven voor een artikel over de opvang van Hongaarse vluchtelingen in 1956. Door de Hongaarse opstand vluchtten veel mensen naar Oostenrijk, die het aantal vluchtelingen niet meer aankon. Nederland werd gevraagd hulp te bieden. De keuze viel op de Jaarbeurshallen in Utrecht die in een paar dagen tijd getransformeerd werden tot tijdelijke huisvesting.

Vanochtend hoor ik op de radio een reportage die mij een déjà vu gevoel geeft: de IJsselhallen in Zwolle worden ingericht voor opvang van onder andere Syrische vluchtelingen.

Opvang vluchtelingen 1956 en 2014

Ik citeer uit mijn nog niet gepubliceerde artikel: 

"Het is druk bij de Jaarbeurshallen in Utrecht. Hongaarse vluchtelingen stromen binnen. Ze zien er ontredderd uit en hebben vaak niet meer bij zich dan wat ze aan hebben. De enkeling die bagage bij zich heeft, vervoert dat in kartonnen dozen of slopen. De gasten krijgen een warm welkom van de vele vrijwilligers die voor hen klaarstaan. Ze worden aan lange tafels voorzien van koffie of soep en versnaperingen. Daarna worden ze ingeschreven en gaan ze naar bed. De slaapzaal is warm, de bedden zijn opgemaakt met schone lakens en nieuwe dekens. Zelfs aan de kleinste details is gedacht: een touwtje aan het hoofdeinde van het bed gespannen maakt het mogelijk om met behulp van een paar wasknijpers een handdoek en een washandje op te hangen. Twee klerenhangers vergemakkelijken het opbergen van de kleding."

Oorlog is van alle tijden. Ik ben momenteel een beetje de draad kwijt wie ook alweer precies waarom aan het vechten is. Feit is dat inwoners uit veel oorlogsgebieden op de vlucht slaan. De beelden op tv van 130.000 vluchtelingen bij de Turkse grens vind ik schrijnend. Het was te voorspellen dat Turkije de toevloed van deze mensen niet aankan en hulp inroept. Nederland biedt die hulp. Ze heeft immers ervaring.

Veel werk
Hoewel de mensen die nu de IJsselhallen inrichten, zich de Hongaarse vluchtelingen uit 1956 niet zullen herinneren, leveren ze groots werk. Destijds werd de opvang geregeld door het Rode Kruis, nu neemt het COA het initiatief. Weer wordt in heel korte tijd iets moois neergezet.

De vestigingsmanager die geïnterviewd wordt lijkt er vrij nuchter onder te blijven dat morgen de eerste gasten al zullen arriveren. Is het zijn noordelijke nuchterheid? Er moet hoe dan ook, nog een hoop werk verzet worden. Net als destijds in 1956. 

"Allereerst moet bekeken worden hoe de verwarming, ventilatie en verlichting van de hallen geregeld kan worden. Vervolgens worden uit verschillende depots 1300 bedden en toebehoren verzameld. De stapelbedden zijn 3 hoog en moeten op een bepaalde manier in elkaar gezet worden. Het is belangrijk dat eerst het canvas om de stangen wordt geschoven, voordat de bedden in elkaar worden gezet!  600 Bedden kunnen door 50 vrijwilligers in 3 uur opgebouwd worden. Vervolgens hebben 50 andere vrijwilligers nog eens 4 uur nodig om de bedden op te maken."

Het is niet ondenkbaar dat er meer evenementenlocaties om hulp gevraagd zal gaan worden. Ook voormalige asielzoekerscentra en zelfs onlangs gesloten verzorgingshuizen worden ingeschakeld als opvangmogelijkheden. Ik wens ze de kennis en ervaring van Utrecht 1956 en Zwolle 2014 toe.

Herhaling

Terwijl ik naar de reportage op de radio luister, zoek ik mijn artikel erbij. Het verbaast mij dat als ik andere namen voor het land van herkomst van de gasten en van de initiatiefnemers invul, het artikel over 1956 weer actueel is. Enerzijds maakt mij dat verdrietig, want er is wéér oorlog en er vluchten nog steeds mensen. Anderzijds realiseer ik me daardoor hoe rijk ik ben in een land te wonen waar geen oorlog heerst.

Waardering

Het team van het Rode Kruis dat in 1956 in Utrecht zorgde dat alles op rolletjes liep, werd daarvoor onderscheiden. 

Brief met toekenning onderscheidingen voor hulp aan Hongaren

 Ik hoop dat degenen die momenteel in Zwolle zorgen dat het de gasten aan niets zal ontbreken, ook zo gewaardeerd zullen worden. Ze verdienen het helden te zijn, nu al!