Reislustige vrouwen

Momenteel lees ik een boek* waar ik erg van geniet. Het gaat over een jonge meid, Cheryl genaamd, die in haar eentje een rugzaktocht loopt en daarbij het nodige meemaakt.
Het roept veel herinneringen bij mij op. Toen ik ongeveer haar leeftijd had, vond ik rugzaktrekkings óók erg leuk. Ik heb echter nooit de moed, of beter: het lef, gehad om alleen, als 'in mijn eentje', op stap te gaan. Ik ben nog maar op bladzijde 97 van het boek, maar ik kijk nu al uit naar de volgende avonturen van Cheryl.


Vrouwen op avontuur
Ik las sowieso altijd al graag reisverhalen van avontuurlijke vrouwen. Ik genoot van de verhalen van Ffyona Campbell die al lopende de wereld verkende, van Arita Baaijens die met kamelen door woestijnen trok, en van Marlo Morgan die blootsvoets samen met Aboriginals door Australië reisde. Ook boeken over avontuurlijke vrouwen op ontdekkingsreizen uit de 19e eeuw konden mij bekoren.

Engeland
Wandelen deed ik al langer, maar meerdaagse rugzaktrekkings ontdekte ik pas in 1991. Ik was net afgestuurd en de wereld lag aan mijn voeten. Dacht ik. En ik ging hem verkennen! Ik reageerde op een advertentie van iemand die een wandelmaatje voor een rugzaktrekking zocht. Ik leende een grote rugzak, pakte wat spullen in en wandelde met een ervaren wandelaar en kampeerder mijn eerste rugzaktocht langs de zuidkust van Engeland. Ik leerde er veel van want kampeerervaring had ik wel door mijn kanoreizen naar Scandinavië, maar wandelen met volle bepakking deed ik nog niet eerder. 

Nieuw Zeeland
In 1994, ik was even baanloos, had ik het wilde plan om een wereldreis van een half jaar te gaan maken. Ik wilde niet langer deelnemen aan groepsreizen maar alleen reizen zag ik niet zitten. Ik plaatste een advertentie voor een reismaatje in het tijdschrift 'Op Pad'. Er reageerden veel mensen maar er was niemand die een half jaar wilde of kon vrijmaken. Uiteindelijk koos ik toch weer voor een groepsreis, naar Nieuw Zeeland. Verder weg kon bijna niet! Ik leerde daar - los van de groep - een stoere, Duitse meid van mijn leeftijd kennen die wél deed wat ik niet gedurfd had: in haar eentje een wereldreis maken. We hadden na onze reizen nog zeker 10 jaar contact met elkaar.

In 1998, ik was onderzoeksassistent en vierde het 'zwangerschapsverlof' met mijn onderzoeker mee, ging ik terug naar Nieuw Zeeland. Ik had die eerste keer immers nog lang niet alles van het mooie land gezien. Ik zocht weer een reisgenoot via een advertentie. Ik vond een reismaatje, maar de dag na aankomst in Auckland op het Noordereiland, besloten we toch ieder onze eigen weg te gaan. Ik sloot me uiteindelijk op het Zuidereiland aan bij een internationaal reisgezelschap met een lokale gids en zag plaatsen in de rimboe die ik anders nooit ontdekt zou hebben!

Nachtvissen?
Na thuiskomst van die laatste reis leerde ik M, mijn huidige lief kennen. Hij hield niet zo van wandelen of kamperen. We probeerden het wel, maar het bleek geen succes. Mijn kampeeruitrusting verdween dus naar zolder, mijn wandelschoenen trok ik af en toe nog wel eens aan voor dagwandelingen met vriendinnen.
Tegenwoordig zijn onze vakanties luxueuzer en met een partner aan tafel en in bed, heb ik niet langer de behoefte aan avontuurlijke vakanties met mij onbekende reisgenoten. Bovendien staan in de loop der jaren ontstane fysieke beperkingen mij lange wandeltochten en rugzaktrekkings in de weg. Tegenwoordig ben ik blij als ik een wandeling van langer dan een half uur kan maken. Daarvoor is het niet de moeite mijn kampeeruitrusting van zolder te halen. Kamperen in het park hier in de buurt is bovendien verboden, tenzij ik aan nachtvissen zou doen, maar die intentie heb ik niet.

Cheryl
Vooralsnog leef ik dus mee met Cheryl. Zij las bij toeval een boek over de Pacific Crest Trail, een wandelroute langs de westkust van Amerika. Op een dieptepunt in haar leven, na een wilde jeugd, het overlijden van haar moeder en de scheiding van haar echtgenoot, besluit ze die wandeling te gaan maken. Weinig voorbereid (want dat kwam er steeds maar niet van), zonder enige ervaring in het lopen met volle bepakking en (uiteraard) met veel te veel spullen bij zich, gaat ze op stap.
Ik herken mezelf in haar. Zo had ik destijds mijn wereldreis kunnen starten.

Het wereldbolletje rechts bovenaan is overigens nog een overblijfsel van mijn reis die toen nog een wereldreis zou gaan worden. Ik kreeg het tijdens de voorbereidingen van een goede vriendin, om in den verre aan te kunnen wijzen waar ik woonde als ik niet op reis was.

* Wild, van Cheryl Strayed. Het boek is in 2014 verfilmd met Reese Witherspoon in de rol van Cheryl.