Rotterdamse humor

Afgelopen week ontving ik een rouwkaart. Dat is nooit leuke post. Met enige terughoudenheid opende ik de envelop. Wilde ik dit wel weten? Er kwam een kaart uit de envelop met op de voorzijde een getekende vogel. Er ging geen belletje rinkelen.

Op de binnenkant van de kaart las ik dat L, één van de vertellers van de levensboeken die ik in december afrondde, was overleden. In haar slaap, precies zoals ze gewild had. Ze zou in juli 95 jaar geworden zijn.


Ik dacht terug aan de gesprekken die ik met L voerde. Haar Rotterdamse accent verraadde direct dat ze niet uit Utrecht afkomstig was. Haar humor en gevatheid waren gelukkig niet plaatsgebonden. Vertelster nam mij mee naar het Rotterdam uit de jaren '20 van de vorige eeuw en de kampeerreisjes naar Hoek van Holland. De door haar moeder en een tante zelf gemaakte tent-met-extra-sterk-band-in-de-naden was de enige tent die overeind bleef tijdens 'de storm van Borculo' in 1925!
Op haar 17e verhuisde L met het hele gezin naar het midden van het land. Daar leerde ze haar toekomstige echtgenoot kennen tijdens het dansen op zondagavond. Vier jaar later trouwden ze. Vertelster droeg geen lange witte jurk, maar een mooi mantelpakje "omdat ik dat na de bruiloft ook nog aan kon. Daar kwam helaas niet zoveel van, want met zo'n mooi pakje stap je nu eenmaal niet zo snel op de fiets ."
Sinds 10 jaar woonde vertelster in het zorgcentrum waar ik haar leerde kennen. Ze was erg levenslustig en nam deel aan álle uitjes die er georganiseerd werden. Ook herontdekte ze het laatste jaar haar tekentalent waar ze op jonge leeftijd geen uiting aan had mogen geven. Wat genoot ze van het tekenen! En wat was het bijzonder dat ze dat na 80 jaar nog steeds in zich had! Ik fotografeerde verschillende door haar getekende vogels voor in haar boek. De vogel op de rouwkaart was door haar zelf getekend.

Ik maakte kennis met de kinderen, niet alleen via de verhalen van vertelster maar ook in levenden lijve. M, de dochter, vulde sommige verhalen van haar moeder aan met leuke anekdotes. Zoon G voorzag mij van meer foto's ter illustratie bij de verhalen van zijn moeder. Ze waren in december allebei aanwezig bij het feestje ter ere van de overhandiging van het boek.

Vanmorgen was de herdenkingsbijeenkomst. M en G haalden herinneringen op aan hun moeder voor de aanwezige familie en vrienden. Er sprak veel liefde uit hun verhalen. Ik leerde zowaar nog wat nieuwe dingen over vertelster. M en G vertelden mij dat hun moeder genoten had van het boek dat ik met haar maakte. Zij waren er zelf ook erg blij mee.

Een overlijdensbericht ontvangen is nooit leuk. Toch vond ik het fijn dat ik van het overlijden op de hoogte werd gesteld. Ik werkte een aantal maanden intensief met vertelster en ik vond het een voorrecht om dat te mogen doen. Ik was afgelopen dagen dan ook regelmatig in gedachten bij L. Lieve L, rust zacht.