Digitaal schilderen

Ik schilderde - zoals gewoonlijk - weer bij Helma in Utrecht. Dit keer was het een heel bijzondere cursus. Ik verhuisde namelijk een maand voor aanvang van de cursus naar Noord Brabant. Ik woon dus niet meer 'om de hoek' om elke week in het buurtcentrum te kunnen schilderen.
Omdat ik toch graag bij Helma blijf schilderen, experimenteerden we met Skype, zodat zodat ik zonder in levende lijve op de cursuslocatie te zijn, toch de lessen kon volgen. Terwijl de groep in Utrecht schilderde, deed ik dat thuis, op zolder. Achter Skype dus. Met beeld van de les in Utrecht voor de theorie en eventueel demonstratie van die avond. Daarnaast tijdens de rest van de les vaak alleen geluid (lees: geroezemoes) van de groep als achtergrondgeluid bij mij op zolder. Feedback van Helma ontving ik de volgende dag via foto's van mijn werk op facebook. Zie mijn 'digitale schilderresultaat' hieronder.


De eerste les schilderden we traditiegetrouw bloemen. Viooltjes dit keer.
Ik begon met alleen het bloemhoofd, daarna een hele viool en als laatste fabriekte ik nog iets snels met de overgebleven verf. Zoals gewoonlijk vind ik die laatste eigenlijk het beste gelukt omdat die lekker los is geschilderd.

De tweede les oefenden we met wassingen: een in kleur verlopende achtergrond, waarover we het onderwerp van die avond plaatsten. Mijn eerste schilderij is naar voorbeeld van een filmpje dat ik 's middags zag, maar 's avonds niet meer bij de hand had. Ik schilderde dat dus uit het hoofd. Ik ben niet blij met de invulling van de voorgrond. Hoewel het wel diepte geeft, had ik dat beter kunnen weglaten.

De schildering in turquoise maakte ik redelijk snel, nadat ik het vorige schilderij klaar vond en er nog wat les over was. Ik vind 'm mooier dan die met de ondergaande zon. 

Dit schilderij lijkt op een raam dat ik vorig jaar schilderde, maar het ging dit keer vooral om de stenen muur.

Omdat het inmiddels herfst was, zag je veel spinnenwebben. Vooral die met dauwdruppels zijn erg mooi. En een uitdaging om te schilderen. Het was een oefening in het gebruik van maskeervloeistof, met een wassing van de vorige les als ondergrond. 

Ik bracht de maskeervloeistof aan met een dun penseel, dat uiteindelijk toch vrij dik bleek. Toen ik daarmee klaar was bedacht ik dat de waterdruppels ook uitgespaard moesten worden. Die hangen nu een beetje als vierkante blokjes aan te dikke draden. Ik maakte het schilderij niet verder af omdat ik het mislukt vond. Mijn lief vond het op een besneeuwd spinnenweb lijken. Mwah, vooruit dan.

Tweede poging: dit keer bracht ik de maskeervloeistof aan met de punt van een satéprikker, in de hoop op deze manier dunnere draden te krijgen. De draadjes met druppeltjes maakte ik als stippellijntjes.
Nadat de maskeervloeistof droog was, schilderde ik de wassing waarbij ik de kleur bij de stippellijntjes wat extra probeerde aan te zetten. Bij het schuinzetten van het blad leek het pigment op sommige plekken leuk begrensd te worden door de maskeervloeistof. Dit rubberachtig goedje moet je pas weghalen als alles echt helemaal droog is. Helaas heb ik net niet lang genoeg gewacht met wegwrijven, waardoor ik soms ook wat van die leuke begrensde verf wegveegde.
Moraal van dit verhaal: Geduld is een schone zaak.

De volgende les kwam het door mij gevreesde onderwerp aan bod: bomen. Dat is dus niet mijn ding. Ik ben toch best tevreden met dit berkenbos. Waarschijnlijk omdat het geen 'regulier' bos is, en ik niet zoveel groen hoefde te gebruiken. De voorgrond (met het groen) is wat 'modderig' geworden. Dat had anders gekund.

Water en reflecties zijn altijd dankbare onderwerpen om te schilderen. Ik koos voor een strandgezicht. Ik vind de lucht erg goed gelukt, maar er had wat meer perspectief in de golven van de zee gemogen.

Voor mijn tweede werk van die les, waagde ik me toch aan bomen. En aan groen. Met een geslaagd resultaat, vind ik. Voor de rimpeling in het water (die twee witte strepen) heb ik wat gefoeteld met witte gouache. 

Ik trof het niet met het thema van les 7: een hele bomenrij! Ik heb veel zaadjes geplant, maar er was er niet één levensvatbaar. Geen bomenrij dus, zelfs geen bos van meerdere bomen bij elkaar. Ik heb het echt wel geprobeerd, maar het werd allemaal niets. Bomen zijn zoals gezegd niet mijn ding, groen ook niet. Het was dus best een worsteling.
Het werd uiteindelijk een vrij simpele herfstboom. Zonder groen. Het afwerken van de laatste herfstkleurtjes gebeurde de volgende dag, zonder leesbril op (ja, ook ik). Het was dus even gokken waar de verf op het papier kwam. Ik vind 'm geslaagd.

Voor les 8 en 9 moesten we weer zelf eigen onderwerpen aandragen. Ik gebruikte voor les 8 een van mijn 'zwart-wit met een beetje kleur'-foto's: de drie 'fat ladies'.

Ik versimpelde de achtergrond en maakte eerst een studie in slechts één kleur van de vormen van de dames.

Daarna probeerde ik ze enigszins waarheidsgetrouw te schilderen. Dit is een combinatie van aquarelverf en inkt voor de zwarte lijntjes.

Om eerlijk te zijn, vind ik het eerste schilderij het leukst. Het meest 'puur' in ieder geval.

De laatste les schilderde ik traditiegetrouw een koe. Dit keer werd het een Schotse Hooglander. 

Work in progress:

Mag ik u voorstellen... Scottie.

En als laatste nog een toegift (merk en naam onbekend). Geschilderd terwijl Scottie lag te drogen.

Na een uitgebreide evaluatie kan ik verklappen dat zowel Helma als ik het experiment van digitale deelname geslaagd vinden. In januari mag ik op deze manier weer meeschilderen. Jippie!