Werken naar model

Tot halverwege 2010 volgde ik een cursus 'Werken naar Model' bij TransArte.

Er wordt aan de hand van een naaktmodel getekend en geboetseerd, steeds 2 lessen van het een, afgewisseld met 2 lessen van het ander. Bij de tekenlessen wordt begonnen met een aantal korte standen van een minuut of 5, om je vingers even 'los te gooien'. Daarna wordt overgegaan tot een langere stand (10 minuten) en na een korte pauze volgen dan nog 2 standen van elke zo'n 20 minuten.

Bij het boetseren wordt gewekt met langere standen, omdat het nu eenmaal meer tijd kost om een ruimtelijk beeld in klei neer te zetten, dan in lijnen op papier.

Na een pauze van bijna 3 jaar, pakte ik deze week de cursus weer op.

Ik volgde tot 2010 een aantal cursussen achter elkaar en maakte een duidelijke groei door. Mijn eerste tekeningen ontstegen het niveau van hark-poppetjes al wel, maar veel stelde het toch nog niet voor. De foto hierboven is er een van het eind van de laatste cursus. Deze tekening vond ik zo geslaagd dat ik hem vergroot liet afdrukken op canvas. Hij hangt thuis boven de bank.

Afgelopen week was weer mijn eerste les. In een voor mij bekende locatie met dezelfde docent als toen, met nieuwe mede-cursisten. Het model van die avond kende ik ook nog van 'vroeger'. Een erg prettig, toegankelijk model met lekker te tekenen rondingen.
De eerste paar 5-minuten-standen waren om er weer 'in te komen'. Niet alles wat ik tekende, was even herkenbaar, maar dat had ik ook niet verwacht. De wat langere standen van voor de pauze gingen al beter. En de beide lange standen van na de pauze gingen uitstekend. Ik voelde me als een diesel die even tijd nodig had om op gang te komen.
Het was prettig te merken dat ik het niveau van 2010 nog steeds had. Of beter: verder ging waar ik in 2010 gestopt was!
Toen had ik namelijk altijd moeite met het tekenen van handen, voeten en het gezicht. De handen werden een soort van klauwen en de voeten vreemdvormige aanhangsels. Vaak was er voor de voeten van het model (onbewust??) geen ruimte meer op het papier. Het gezicht was vaak niet herkenbaar, of dat vulde ik bewust niet in. Het voetenprobleem bestaat nog steeds, maar in de handen en gezichten zie ik een duidelijke vooruitgang. Van een van de laatste standen maakte ik deze tekening:


 Door de contouren van de handen weer te geven en er dan 'doosjes' van te maken, in plaats van elke vingen apart te willen tekenen (zoals ik in 2010 altijd deed) wordt het minder snel een klauwtje. De voet had - juist door de verkorting - aanzienlijk groter mogen zijn.

Ik zie nog andere dingen waarvan ik vind dat ze anders, of beter zouden kunnen, maar dat is niet erg. Het hoeft niet in een keer goed. Het is een cursus met juist de bedoeling te leren en je te ontwikkelen.

Ik ging na de les met heel veel energie en hele grote rode konen huiswaarts! Dit had ik veel eerder moeten doen. Het smaakt in ieder geval naar meer!

Tekening geplaatst na toestemming model