Spannend om te doen, want nieuw. En wonderbaarlijk hoe de anatomie van een voet in elkaar zit!
Het werkt goed om datgene wat je boetseert af en toe bij het model even te betasten, om te voelen hoe het onderhuids in elkaar zit. Want ook dat moet in het beeld tot uiting komen. Met handen en voeten lijkt dat betasten niet zo'n probleem, hoewel ik toch wel enige schroom voelde. Ik weet niet of ik het bij andere lessen waar het om het gehele lichaam gaat, ook zou doen.....
Het model vertelde dat hij eens model stond voor een blinde kunstenaar die hem inderdaad overal bevoelde. Dit was vooraf zo afgesproken, maar was toch wel vreemd geweest. Waarschijnlijk meer voor het model dan voor de blinde kunstenaar.
We begonnen met het boetseren van de voet. Een voet blijkt geen plat flappertje of soort van zwemvlies onderaan je been te zijn. De wreef van je voet is driehoekig en best steil. Dat ga ik de volgende keer bij volledige beeldjes dus in gedachte houden!
Een hand heeft zo mogelijk een nog ingewikkeldere anatomie dan de voet. Hier is het zeker van belang dat de verhoudingen kloppen en dat de vingers de juiste lengte hebben.
Ik koos voor mijn 'nieuwe', grovere manier van boetseren. Hierdoor hoefde ik me niet heel gedetailleerd bezig te houden met huidplooien en vingerkootjes. In de tijd die we voor dit beeld hadden, heb ik alleen aandacht besteed aan dat deel dat je ziet. De bovenkant van de vingers lijkt dus nog nergens op.
De vingers blijven gebogen staan door de satéprikkers die er in zitten. Door mijn fijne klei neigden de vingers zich steeds weer te strekken. Satéprikkers of ijzeren staafjes bieden in zo'n geval uitkomst. Uiteraard zo onzichtbaar mogelijk weggewerkt.
Ik heb me voorgenomen volgend seizoen over te stappen op grovere klei. Daarmee is het makkelijker om grotere beelden te maken. Ik verheug me er nu al op!
Met name de voet 'leeft' echt (vind ik)!
BeantwoordenVerwijderen