Vrijwilligerswerk: levensboeken

In mijn zoektocht naar interessant vrijwilligerswerk kwam ik behalve het HELP-programma ook een leuk project van de vrijwilligerscentrale tegen: het maken van een levensboek met een oudere.

Met dit idee in het achterhoofd begon mijn vriend M met zijn bedrijf Egelantier VideoProductions. Omdat het bij hem geen boek maar een film wordt, waarin uiteraard foto's en ander materiaal gebruikt kunnen worden, noemt hij het een Levensdocument.

Bij de vrijwilligerscentrale maak je een boek. Als vrijwilliger wordt je gekoppeld aan een oudere stadsgenoot met wie je samen in ongeveer drie maanden een levensboek maakt. Het levensboek van die stadsgenoot welteverstaan, niet dat van jou.

Ook bij dit project gaat het om extra persoonlijke aandacht voor de oudere waar tijdens de reguliere verzorging vaak geen tijd voor is. Daarnaast houdt de verteller er een mooi boek aan over als waardevolle herinnering voor zichzelf of voor kinderen en/of kleinkinderen.

Ik vond de oproep voor de vrijwilligers voor het maken van een levensboek op de website van de vrijwilligerscentrale en meldde me aan.
Het lijkt mij erg leuk om de verhalen van een oudere medemens te beluisteren en die op papier vast te leggen. Ik schrijf nu eenmaal graag en het gaat me gemakkelijk af. Daarnaast hoop ik ook af en toe mijn fototoestel mee te kunnen nemen. Het spelen met afbeeldingen en het mooi lay-outen van zo'n boek vind ik ook leuk om te doen. Daarnaast is het een mooi afgebakende klus van een maand of drie.

Gedurende die drie maanden ga je als schrijver wekelijks of tweewekelijks bij 'jouw' verteller op bezoek. Je bespreekt dat de hoogte- en dieptepunten uit zijn of haar leven en verzamelt daar zo mogelijk afbeeldingen bij. Of je doet al schrijvend onderzoek op internet om extra informatie of foto's te achterhalen. De verteller is te allen tijde eindredacteur van het boek en bepaalt wat er wel of niet in komt.

Ik kon kiezen uit verschillende locaties van zorginstellingen, met elk een verschillende bewonersgroep. Op de voor mij dichtstbijzijnde locatie wonen voornamelijk dementerende mensen en mensen met een lichamelijke beperking. Ik koos heel bewust voor een locatie iets verder van huis met bewoners die nog goed bij de tijd zijn of licht vergeetachtig. Met het omgaan met dementerende mensen heb ik nog geen ervaring en ik denk dat dat een aparte tak van sport is, die ik nog niet beheers.
Toevallig bevindt deze locatie zich op een steenworp afstand van de straat waar ik de eerste 11 jaar van mijn Utrechtse leven woonde.

Ik had een intakegesprek met de vrijwilligerscoördinator van 'mijn' locatie en zodra er een bewoner beschikbaar is die interesse heeft om een levensboek te maken, krijg ik een telefoontje en kan ik aan de slag.
Gisterenavond organiseerde de Vrijwilligerscentrale een trainingsbijeenkomst voor alle nieuwe schrijvers van levensboeken, zodat alle neuzen dezelfde kant op wijzen voordat we aan de slag gaan. We oefenden met gesprekstechnieken en er waren wat afgeronde levensboeken beschikbaar om in te zien. Interessant om te zien wat anderen ervan maakten!

De dingen die ik leerde in de training van het HELP-programma kan ik uitstekend gebruiken bij dit vrijwilligerswerk. Mijn ervaringen met het (laten) vertellen van de verhalen van vroeger kan ik mooi gebruiken in het HELP-programma. Zo snijdt het mes mooi aan twee kanten.