WAAKSe baasjes

Begin deze maand schreef ik over onze deelname aan WAAKS!. Deze week kwam de speciale uitgave van het wijkblad uit, met daarin het beloofde artikel. Hoewel het maar een kort stukje is, wil ik het jullie niet onthouden.

Sinds het project officieel gestart is bekijken M en ik onze leefomgeving met andere ogen. Een gevleugelde uitspraak is inmiddels": "Is dit een 1-1-2-tje, of toch maar een 8844-tje?". Zaken waar we het dan over hebben lopen uiteen van een zeer traag rijdende auto op de ringweg in de wijk, een erg opdringerige collectant voor de supermarkt tot schreeuwende kinderen op straat die niet worden terechtgewezen door hun ouders. Of juist zeer goed opgevoede kinderen, want dat is toch ook wel erg vreemd en verdacht!

Werken met schaduwen

De cursus 'Werken naar model' is weer van start gegaan.

Ik merk dat het scheelt dat ik tijdens de zomerstop ben blijven tekenen, zij het met andersoortige modellen dan we in deze cursus gewend zijn. Zie daarvoor hier wat voorbeelden. Natuurlijk kost het elke keer weer moeite om er 'in' te komen, maar ik merk dat dat nu steeds sneller gaat. En het is weer gewoon leuk om te doen.

Duisternis - de badkamerscene

Ditmaal een Koontje waar niet ik, maar mijn vriend M rode konen van kreeg. Afgelopen weekend werd namelijk de badkamerscene opgenomen. Daar werd tevens de moord op de hoofdrolspeelster gepleegd.

De regisseur had alles tot in de puntjes voorbereid: er waren twee handdoeken voor het slachtoffer waarvan hij er één al van messteken had voorzien en met 'bloed' had besmeurd. Voor de moordenaar was er behalve een heft zonder lemmet ook een compleet mes. En er was voldoende bloed op voorraad.

Natte wangen

Elke week ga ik naar het ziekenhuis voor een dienst van mijn vrijwilligerswerk. Meestal voer ik een gesprekje met de patiënten. Ik neem me vaak voor om iets anders te doen (zoals bijvoorbeeld een wandelingetje maken), maar vaak kunnen of mogen de patiënten hun bed niet uit. Dan volstaat het bekijken van een boek met mooie foto's of een spelletje ook uitstekend.

Eergisteren had ik weer zo'n dienst. Vol goede moed fietste ik naar het ziekenhuis. Onderweg regende het - zoals wel vaker het geval is de laatste tijd - dus stopte ik ergens om mijn regenbroek aan te trekken.

Duisternis - buitenopnames

Afgelopen weekend waren buitenopnames gepland. De op te nemen scenes moesten een beeld geven van enkele drukke winkelstraten. Buitenopnames maak je bij voorkeur met mooi weer. Dat is prettiger voor de acteurs en beter voor de opnameapparatuur. Maar de weersomstandigheden heb je niet in de hand. Helaas.

Telefoongedoe

Afbeelding: nieuwsblad.be

Mijn mobiele telefoon is op. Er zit een stofwolk achter het schermpje waardoor niet duidelijk meer zichtbaar is wat je daar zou moeten zien. De camera heeft storende en onverwijderbare vlekken op de lens en er is iets mis met het geluid. Als ik gebeld wordt of zelf wil bellen moet ik eerst op wat extra knopjes drukken voordat ik geluid heb of krijg. Niet handig. Na 5 jaar wordt het misschien toch tijd voor een nieuw toestel. Dat blijkt nog een hele uitdaging!

Duisternis - achter de schermen

Mijn vriend is cameraman bij een filmproductie, genaamd Duisternis. Hierdoor kon ik me makkelijk aanbieden als floor- en cateringassistent. Ik ben er dus voor de verzorging van de innerlijke mens en hand- en spandiensten. We hebben de eerste draaidagen achter de rug en deze ervaring is erg leuk. Er wordt hard gewerkt en subliem geacteerd.

Duisternis is een low- (of beter: no-) budgetfilm. Iedereen werkt belangeloos mee, zowel de crew als de acteurs. De opnames worden nog deze maand afgerond en de première staat op de rol voor 2014. De film zal worden vertoond worden op filmfestivals en bij bewezen kwaliteit op RTV Utrecht, onze lokale televisiezender.

WAAKSe honden!

Afbeelding: utrecht.nl/waaks

Enige tijd geleden las ik in een regionaal sufferdje over een project van de gemeente en de politie in onze wijk, genaamd WAAKS!.
Het project is gericht op hondeneigenaren en vraagt hen, als zij met hun hond aan de wandel zijn, extra alert te zijn op vreemde of verdachte situaties. Als zij iets zien, is het de bedoeling 112 te bellen. Zo wordt de politie ondersteund in de strijd tegen criminaliteit.
Er zijn nogal wat hondenbezitters in onze stad dus kan de politie beschikken over heel veel extra ogen.

Het leek ons een goed idee om mee te doen dus M en ik meldden ons aan. Wij voldoen immers aan alle criteria: we hebben een hond (twee zelfs!) en wandelen regelmatig door onze buurt. We dragen graag ons steentje bij aan een veilige omgeving en extra aandacht voor de omgeving tijdens het uitlaten van Hoover en Pippa is een kleine moeite.

Het rode adresboekje

Vorige week overleed (weer) iemand uit mijn directe omgeving. B was heel goede vriend, overbuurman en tevens mantelzorger van mijn schoonmoeder. Zij overleed vorig jaar rond deze tijd. Natuurlijk hielden wij contact met B. Dat deden wij graag. Hij voelde inmiddels als familie.

B was erg begaan met mijn schoonmoeder. Hij verzorgde haar, kookte bijna elke dag voor haar en nam haar regelmatig mee uit voor een borrel. Dan kleedde zij zich mooi aan en gingen ze samen feesten, net over de grens in België.
Zonder B (en daarvoor W, ook al zo'n geweldige vent!) had mijn schoonmoeder niet zolang zelfstandig kunnen blijven wonen. Dan had zij veel eerder de stap naar het verzorgingshuis moeten zetten. Gelukkig is haar dat bespaard gebleven.

Het zet mij aan het denken over mijn eigen mogelijkheden voor later, als ik zelf oud ben. Wat wil ik tegen die tijd? En is dat dan überhaupt mogelijk?