Sinds het project officieel gestart is bekijken M en ik onze leefomgeving met andere ogen. Een gevleugelde uitspraak is inmiddels": "Is dit een 1-1-2-tje, of toch maar een 8844-tje?". Zaken waar we het dan over hebben lopen uiteen van een zeer traag rijdende auto op de ringweg in de wijk, een erg opdringerige collectant voor de supermarkt tot schreeuwende kinderen op straat die niet worden terechtgewezen door hun ouders. Of juist zeer goed opgevoede kinderen, want dat is toch ook wel erg vreemd en verdacht!
Deze week werd mij tijdens het uitlaten van Hoover en Pippa door een ander hondenbaasje gevraagd of ik diegene van de foto was. Of beter: ze herkende Hoover en Pippa van de foto. Het blad was kennelijk wel al uit maar nog niet bij ons bezorgd. Ik had het in ieder geval nog niet gezien.
Klik op het artikel voor een vergroting |
Een deel van het interview zoals door de journalist is ingediend, werd geschrapt. Wij spraken ook nog over een buurtbewoonster die begin van dit jaar werd aangevallen, geschopt en geslagen toen zij 's morgens vroeg haar huis uit ging. De krantenbezorger zag het gebeuren en sloeg alarm waardoor de daders opgepakt konden worden. Het slachtoffer is nog steeds niet volledig hersteld van haar verwondingen van de overval.
Deze week werden we opnieuw benaderd voor een interview en filmpje over onze deelname. We zagen ervan af omdat we éénmaal onze kop in de krant wel voldoende vinden.
Gelukkig hebben we nog nooit hoeven bellen voor situaties zoals bedoeld in het project. Laten we hopen dat dat ook niet nodig zal zijn. Tot die tijd houden wij onze ogen en oren open!
Leuk stukje weer Nicolette, sluit ook mooi aan bij mijn stukje over vrijwilligerswerk. Ken je deze uitspraak: "Practice random kindness and senseless acts of beauty" Mijn vader had er ooit stickertjes van. Mooie dag. Martine
BeantwoordenVerwijderen