Madurodam

Deze week mocht ik weer als verslaggever voor het Rode Kruis op pad. Wijs geworden na de vorige keer nam ik de avond van tevoren al mijn checklist door: reserveshirt ingepakt, brood gesmeerd met samenhangend broodbeleg, geheugenkaart in mijn fototoestel, auto gewassen (met dank aan M en F!) en vragen in mijn hoofd om te stellen. Hier kon weinig meer misgaan! Let's go!


Het doel
Ik ging weer richting Leidschendam, ditmaal voor verslaglegging van een maatschappelijke stage van leerlingen van een vmbo. 's Morgens kregen zij informatie over het Rode Kruis en instructie over het omgaan met een oudere in een rolstoel of met een rollator. 's Middags zouden zij gekoppeld worden aan iemand van deze doelgroep en hen begeleiden tijdens een uitstapje naar Madurodam.
Door dit uitstapje wordt de oudere hopelijk zelfverzekerder. Als men merkt dat het in Madurodam mèt begeleiding goed gaat, kan een volgend uitstapje in eigen omgeving misschien óók zelfstandig!

Verkeershinder
Ik was naar mijn idee ruim op tijd vertrokken, rekening houdend met de ochtendspits. Mijn Truus-Truus waarschuwde mij met haar zachte Vlaamse accent dat ze 'de route berekend had, met inachtneming van de nodige verkeershinder.' Ik volgde haar instructies dus maar braaf op. Ik werd een stuk door de stad geleid. Voordat ik op de snelweg zat (wat normaal maar een paar minuten kost), was ik al 10 minuten verder en sloot ik achteraan in een file. Dat was waarschijnlijk die verkeershinder die ze bedoelde. Op de radio hoorde ik dat het om 'slechts' 10 km file ging. Gelukkig bleek die vrij snel opgelost. In het vervolg thuis de verkeersinformatie nog even checken voor vertrek. Check!

Maatschappelijke stage
Om 10.00 uur zou de les Zorg en Welzijn starten waar L van het Rode Kruis als gastdocent optrad. Op dat tijdstip waren er 'al' 4 van de 10 leerlingen aanwezig. De rest druppelde het daaropvolgende kwartier binnen. Eén van hen, een zeer grote, forsgebouwde jongen, laten we hem X noemen, nam plaats achter in het lokaal. Hij leek alleen geïnteresseerd in zijn blauwe koptelefoon voor hem op tafel.
De informatievideo over het Rode Kruis werd door veel leerlingen bekeken terwijl ze met hun kin op tafel lagen. De instructie over het omgaan met rolstoelen en rollators was leerzaam, ook voor mij in het kader van mijn HELP-diensten. Natuurlijk moesten er vrijwilligers aangewezen worden om als oudere en begeleider de instructie ten uitvoer te brengen.

Net voor het einde van de les arriveerde de laatste leerling. Toen de les was afgelopen was het lokaal opvallend snel leeg. De leerlingen wilden vast meteen richting Madurodam, waar we na de lunch zouden verzamelen.


Zonder uitzondering
In Madurodam kreeg elke leerling een oudere toebedeeld om Madurodam mee te verkennen. Ik liep met veel koppels een eindje mee op hun route om hen te interviewen en een foto van ze te maken. Voor de ouderen was dit een leuk uitstapje en voor de leerlingen een mogelijkheid om 'maatschappelijke punten' voor hun opleiding te scoren. De deelnemers waren zonder uitzondering tevreden over hun begeleiders. De leerlingen vonden zonder uitzondering deze stage erg leuk, maar zouden hier niet hun dagelijkse werk van willen maken.

Herinneringen
Ik herinner mij een uitstapje van vroeger met het gezin naar Madurodam. Wat waren die gebouwen groot!

In het midden op de foto van links naar rechts:
mijn broertje, mijn vader en ik

In 1996 was ik voor het laatst in Madurodam toen ik net verhuisd was van een flat naar een eengezinswoning. Onder het mom van 'We zijn allemaal klein begonnen', trakteerde ik mijn verhuishulpen en klussers als dank op een uitstapje naar Madurodam.
Het verbaasde mij nu, dat de maquettes best groot waren. In mijn herinnering waren die veel kleiner, wat bijzonder is omdat het meestal omgekeerd is. Dan blijkt alles uit je herinneringen in werkelijkheid juist kleiner.

Zorgzaam
Toen ik even op een bankje zat, kwam X met zijn mevrouw langs. Ik vergezelde hen een eindje. Het viel me op hoe zorgzaam X voor zijn mevrouw was. Hij wist bij veel van de maquettes waar ze even stopten, méér te vertellen dan er aan informatie op de bordjes gegeven werd. Ook draaide hij de rolstoel van mevrouw steeds zo, dat ze recht voor de te bekijken maquette zat. Dat had ik nog niet één van de andere leerlingen zien doen!

X vertelde dat hij het leuk vond om mensen blij te maken. Hij vond dit uitstapje dan ook erg leuk, want zijn mevrouw genoot met volle teugen. "Maar het moet wel iets speciaals blijven. Ik zou hier dus niet mijn werk van willen maken."  Jammer, ik denk dat hij er een goeie voor zou zijn. Voor zijn gasten zou het in ieder geval elke dag speciaal zijn!

Afscheid
Toen we weer buiten stonden, werd de leerlingen de mogelijkheid geboden afscheid te nemen van hun deelnemer waaraan ze gekoppeld waren geweest. Er was er maar één die daar behoefte aan had: X.  Hij begeleidde zijn mevrouw zelfs tot ín de bus om haar veiligheidsriem vast te maken! Háár heeft hij in ieder geval blij gemaakt. Míj ook, door hem bezig te zien. Zíjn missie om iemand blij te maken is zeker geslaagd!

Lees hier het artikel dat ik schreef voor het Rode Kruis.