Jeugd-EHBO

Gisteren mocht ik weer voor het Rode Kruis op pad. Dit keer hoefde de auto niet van tevoren gewassen, hoefde ik geen file-informatie te bestuderen en zelfs niet over een lunchpakket na te denken. Ik moest namelijk in Utrecht zijn en ik kon er gewoon op de fiets naar toe. Een thuiswedstrijd dus. En ... mocht mij ter plekke iets gebeuren, dan was ik in goede handen. Ik ging namelijk naar het examen en de diploma-uitreiking van de cursus jeugd-EHBO.



Twee weken geleden
Twee weken geleden mocht ik een les van de examenkandidaatjes meemaken. Er waren 10 leerlingen in de leeftijd van 8 tot 12 jaar die in hun vrije tijd de lessen volgden. De redenen hiervoor zijn divers. Eén meisje heeft een broer die de cursus vorig jaar al volgde. Toen wilde zij ook, maar was ze nog te jong. Een ander meisje plakt altijd al pleisters en wil altijd al dokter of huisarts worden. Hun school biedt geen EHBO lessen aan, dus daarom volgen ze deze cursus bij het Rode Kruis.

De les werd gestart met een voor de leerlingen onverwachte toets, die de nodige stress met zich meebracht. Gelukkig telde die niet mee voor het eindresultaat. Het was voor de leerlingen bedoeld om hun actuele kennis te toetsen. En dus te bedenken wat ze thuis nog eens goed moesten nakijken. Bij het bespreken van de antwoorden hoorde ik veel dingen die ik nog niet wist. Leerzaam!
Daarna werd geoefend met het aanleggen van diverse soorten verbanden.

Ook de stabiele zijligging kwam aan bod. Hierbij waren de leerlingen afwisselend slachtoffer en hulpverlener. Omdat ik zag dat de slachtoffers vaak al bijna spontaan in de juiste aanvangshouding gingen liggen, bood ik mezelf aan als slachtoffer. Ik was benieuwd of ze mij (onwetend, groter en zwaarder) ook in de stabiele zijligging konden krijgen. Dat bleek geen enkel probleem.

Examen en diploma-uitreiking
Gisteren was dus het examen met daarna de diploma-uitreiking.
Ik was ruim op tijd aanwezig en zag de kids binnendruppelen. Te horen aan de hoeveelheid geluid die ze produceerden, waren ze stiekem toch best wel zenuwachtig. De juffen hadden ter afleiding een Twister-spel meegebracht. Het was een warboel van ledematen voordat alle handen en voeten op de juiste plekken stonden, en een heel geschikte manier om even stoom af te blazen.

De kinderen werden in koppels van twee bij de examinator geroepen voor het examen. Ik mocht met één van die koppels meekijken.

Er werden vragen over de theorie gesteld waarna de meisjes verschillende soorten verbanden moesten aanleggen. Daarna mochten ze elkaar ombeurten in de stabiele zijligging leggen. Met wat hints van de examinator lukte dat uitstekend. Ik praatte nog even na met ze. De één bekende: “Ik was best zenuwachtig! Volgens mij heb ik de helft goed en de helft fout”. De ander: “Ik weet zeker dat ik de stabiele zijligging in één keer goed had ……maaaaaaam!...” Haar moeder arriveerde voor de diploma-uitreiking. Ons gesprek was duidelijk ten einde.

De voorzitter van District Utrecht reikte de diploma's uit, nadat hij schoorvoetend had toegegeven zelf geen EHBO-diploma te hebben. Dat zette mij aan het denken. Misschien is het goed om zelf - naast mijn reanimatiecertificaat - ook een EHBO diploma te halen. Dan hoef ik niet van anderen afhankelijk te zijn als mij - of iemand in mijn omgeving - iets overkomt.

Lees hier het artikel dat ik maakte voor het Rode Kruis.