52 weken: mijn identiteit

Met het onderwerp 'Merken' (week 45) maakten we een begin met het thema identiteit. Daar gaan we nog even mee verder door middel van een anoniem portret, plaatsportretten en het fotograferen van dierbare objecten.

Relativeren door bretels

Onlangs kocht ik een spijkerbroek. Hij was een beetje ruim qua maat, maar het was de enige die er nog hing. Die ruime maat vind ik bij een stretchbroek nooit een probleem, omdat ik er in zo'n broek niet als een worstje uit wil zien. Die mogen dus best wel wat ruimer zijn. Ik paste er in ieder geval helemaal in. Ik rekende af en was blij met mijn broek.

Tijdens het dragen wordt zo'n broek nog een beetje wijder, dus ik zocht al snel naar een riem. Blijkt die broek geen lusjes voor een riem te hebben! Geen man overboord, ik kocht bretels. So far, so good.

Onderbuikgevoelens

Het moment dat het voor mij duidelijk was dat alles anders kon, lag drie maanden voor het einde van mijn halfjaarcontract. Doorwerken bij deze organisatie was voor mij geen optie. Ik voelde nog steeds geen match met deze nieuwe organisatie en mijn nieuwe collega’s. Deze baan kostte me alleen maar energie in plaats van dat ik er blij van werd. Ik had me overduidelijk teveel laten leiden door het snel willen vinden van een nieuwe baan en ik had mijn onderbuikgevoelens tijdens de sollicitatieprocedure genegeerd. 
Met lood in mijn schoenen maakte ik een afspraak met mijn directeur om te vragen of mijn contract niet verlengd hoefde te worden.