Tijdens het dragen wordt zo'n broek nog een beetje wijder, dus ik zocht al snel naar een riem. Blijkt die broek geen lusjes voor een riem te hebben! Geen man overboord, ik kocht bretels. So far, so good.
Bretels in de praktijk
Ik draag die bretels niet over mijn bovenkleding, maar er onder. Zo bijzonder vind ik ze niet en een riem zou ik ook niet lopen showen. Het is wel wat lastig om je steeds half uit te moeten kleden bij een toiletbezoek, maar je moet er wat voor over hebben om er leuk uit te zien.
Schrikken!
Nu ben ik erg taakgeoriënteerd, en als ik eenmaal met iets in mijn hoofd zit, ben ik geneigd het voorgaande waar ik mee bezig was, alweer vergeten te zijn. Zo ook laatst.
Ik moest in onze woonwijk naar het postkantoor om een pakketje te versturen. Voordat ik richting winkelcentrum ging, ging ik nog even snel naar het toilet. Het was één van de eerste mooie, zonnige dagen dus ik pakte de fiets en liet zelfs mijn jas thuis. Nadat ik mijn pakketje verstuurd had, nam ik ruim de tijd om etalages te kijken in het winkelcentrum. Het was heerlijk weer en de her en der verspreide bankjes waren alle bezet met mensen die van de zon genoten.
Toen ik eenmaal weer thuis was, merkte ik tot mijn grote schrik dat de lussen van mijn bretels aan de zijkanten van mijn benen hingen in plaats van dat ze onder mijn shirt en over mijn schouders zaten! Ze waren zomaar voor iedereen zichtbaar geweest Ik schrok me wild!
Trauma of rage?
Ik neem jullie graag mee langs mijn gedachtekronkels die volgden. Mijn eerste reactie was:
"Wat een afgang, ik heb voor gek gelopen! Nu kan ik nooit meer met goed fatsoen naar het winkelcentrum! Jeetje, dit is erg! Hier hou ik een groot trauma aan over. Toch zeker de hele komende week!"Vervolgens dacht ik:
"Die mensen op die bankjes hebben mij zien lopen en dachten vast: wat een hippe vrouw loopt daar! Da's leuk, met die bretellussen los naar beneden hangend! Dat wordt vast een nieuwe rage! Ik wil ook van die bretels!"*Relativeer!
Gelukkig las ik kort na dit debacle een artikeltje op Internet dat mijn trauma relativeerde. De strekking van het artikel was dat je je niet moet laten leiden door wat jij denkt dat anderen van je vinden. Omdat wanneer jij denkt dat je afgaat, de ander dat vaak alweer snel vergeten is. Omdat die ander - net als jij - meer bezig is met de indruk die hij/zij op anderen maakt, dan met jou. Jouw afgang is dus voor die ander helemaal niet zo belangrijk. Gelukkig maar.
Laatst overkwam me het wéér! Kwam ik wéér met mijn bretellussen naar beneden wijzend thuis. Oef! Maar nu weet ik het te relativeren. Een volgende keer koop ik toch maar een passende broek, of eentje met in ieder geval riemlusjes!
* Ik ben niet zo modebewust dus het kan best zijn dat die rage alweer lang verleden tijd is en dat ik erg achterliep met mijn 'hippe' uiting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Apple gebruikers kunnen problemen ondervinden bij het plaatsen van een reactie. Excuses daarvoor.
Voor andere gebruikers: de eenvoudigste methode om een reactie te plaatsen: kies EERST een profiel bij 'Reageer als'. Het makkelijkst is Naam/URL. Je naam is gewenst, een URL hoeft niet. Klik op DOORGAAN. Schrijf vervolgens je reactie. Blok en kopieer (Ctrl+C)/bewaar voor de zekerheid je reactie, voor het geval dat het plaatsen niet in een keer vlekkeloos verloopt (mocht dat zo zijn, dan ligt dat niet aan jou!). Bekijk eventueel een voorbeeld van je reactie. Klik vervolgens op 'Publiceren'.
Vergeet niet aan te vinken dat je geen robot bent.
Op voorhand excuses als het plaatsen van een reactie niet in één keer lukt.