The dogless trip

Zoals ik al eens eerder vertelde, geven wij onze vakanties altijd een naam. Vorige week gingen we zonder honden naar Engeland, het was een 'dogless' trip. Die naam was dus snel gevonden. Eenmaal daar bleken we de honden best wel te missen. Gelukkig bood Benji - onze autohond - troost.

Geen honden
In het huisje waar wij bivakkeerden, was ik blij verrast in de informatiemap te lezen dat er in alle huisjes van dat resort een Hoover aanwezig was. Na enig onderzoek bleek hier echter de stofzuiger mee bedoeld te worden. Dat was dus een beetje een tegenvaller.
M miste Hoover zo erg dat hij hem soms levensecht nadeed. Qua geluid dan. We hadden bedacht dat als je 'rural' uitspreekt met je tong zo ver mogelijk achter in je keel (het wordt dan iets als 'rwoerwah'), dat het dan best wel leek op het gebrabbel dat Hoover regelmatig voortbrengt. In een kerk met een lekkere echo klinkt dat als volgt:

Hoover en Pippa logeerden bij M zijn zonen en hun moeder. Gelukkig hadden we internet tot onze beschikking en werden we regelmatig op de hoogte gehouden hoe het met onze lieverds ging.

Foto: Floris Rozeboom
tijdens ochtendwandeling

Hier smelt je toch van??
Pien logeerde bij één van de trainers van Dogswork. Daar hadden we tijdens onze vakantie minder contact mee. We weten dat ze mee mocht naar een bruiloftsfeest en dat ze het heel goed deed tijdens haar trainingssessies.

Kerkjes, kastelen en abdijen
Je raadt het al: wij bezochten - as usual als wij in Engeland zijn - weer aardig wat (ruïnes van) kerkjes, kastelen  en abdijen. Een korte impressie:

Baconsthorpe Castle

St Olave's Priory

Thornton Gatehouse & Abbey
aanblik restant abbey

Thornton Gatehouse & Abbey
vanuit de parlour, met uitzicht op het Gatehouse

Binham Priory

Wiggenhall, St. Peter

Wiggenhall, St. Mary

Sommige kerkjes die wij bezochten zijn nog steeds in gebruik voor parochiediensten. Dat de opkomst niet (meer) heel groot is, blijkt uit het register dat ik vond in het keukentje van één van die nog in gebruik zijnde kerkjes.

Vreemd volk, die Engelsen
Ons onderkomen stond op een huisjespark. Daar liepen veel ouders en grootouders met kinderwagens rond. Er ging vaak meer dan één kind in zo'n wagen. De kinders waren altijd ondersteboven in de karretjes geduwd, zodat hun voetjes er aan de bovenkant uit staken. Wat dan wel weer aardig was, was dat de kleuters slofjes aan kregen om hun voeten warm te houden. Dat dan weer wel.
Kijk, hier loopt een papa met zijn kinderwagen. Hij is de slofjes vergeten. Arme kinderen!

Oooooh is dat een golfkarretje, geen kinderwagen? Meen je dat nou? Daarom heet het resort dus de Tydd St. Giles Golf & Country Club?? Geintje.... tuurlijk wisten we dat. We keken uit op hole 7 en hadden één keer zelfs een golfer direct onder ons keukenraam. Zijn bal wilde niet geput worden. 

Het was geweldig om de honden weer op te halen. Blijdschap alom. Jaaaaah, ook bij de honden. De volgende vakantie is al geboekt en dan gaan de honden weer gewoon lekker mee! Jippie!