Beren op de weg

Gisterenavond gaven twee vriendinnen mij inzicht in een deel van de oorzaak van mijn dip van deze keer. Zij lieten mij een situatie van deze week, die mij danig uit mijn humeur had gebracht, op een andere manier zien. Ik zag ineens in dat ik heeeeel veeeeel beren op de weg had gezien die niet nodig waren geweest.


Beren
Het ging om een afspraak waar ik al een tijdje tegenop zag. Ik zag beren op de weg. Véél beren. Hele grote beren. Overweldigende beren. Beren die ik de hele dag met me meedroeg. Beren die mijn humeur verpestten omdat ze steeds maar voordrongen in mijn hoofd. Ik zag ze niet alleen, ik wérd zelfs één van die beren. Die afspraak kwam dichterbij en kon niet anders dan fout gaan, voorspelde ik.

Beersheid
Toen het moment van de afspraak eenmaal daar was, trok ik mijn berenpak uit zodat ik niet meer als beer herkend zou worden, maar ik voelde me nog wel 'beers'. Ik deed ik mijn best mijn omgeving zo min mogelijk te laten merken van mijn beersheid. Het waren immers mijn beren?

Mission accomplished
Volgens mij is het doel van die afspraak met succes volbracht.

Beren terug in hun hok
Eenmaal thuis knuffelde ik mijn beren weer, want hoewel van de weg, wilden ze nog niet terug naar hun hok.

Tot gisteren.
Doordat ik me zó geïdentificeerd had met mijn beren, vergat ik de situatie vanuit een ander perspectief te bekijken. Die vriendinnen lieten mij gisteren dat andere perspectief zien. Mijn beren kunnen weer terug in hun hok en mijn dip voelt een stuk minder diep.

Dank je wel R en A, Ook namens de beren!