Ik pakte de kaart erbij en zocht een rivier met knooppunt-fietspaden erlangs. Hij moest redelijk dicht bij huis zijn, want na een kilometer of 50 wilde ik weer thuis zijn. Ik vond een rivier die aan die eisen voldeed. Ik moest alleen wel een eind fietsen en veel andere watertjes voorbij, voordat ik er een glimp van kon opvangen.
Ik begon met langs het Amsterdam-Rijnkanaal naar De Meern te fietsen.
Was dit misschien al 'mijn' rivier?
Nee, nog niet. Dit was slechts een naamloze sloot, langs een overigens erg mooi stukje fietspad.
Een fietspad dat even later dwars door het Maximapark in Leidsche Rijn liep. Ik word altijd vrolijk van dit fietspad. Maar ja, wat wil je ook met deze bloemen die je tegemoet stralen?
Was dit dan mijn rivier? Nee, het was alweer een naamloze sloot, in Vleuterweide.
Vleuterweide is erg waterrijk, blijkt wel. Nog steeds niet mijn watertje. Maar wel een interessante toren, daar in de verte.
Het blijkt de Hamtoren te zijn, een restant van Kasteel den Ham in Vleuten. Te ver van mijn route om 'even' voor om te rijden. Bovendien was het mijn missie om mijn rivier te vinden.
In Harmelen vond ik een leuk bruggetje over een watertje. Is dit 'm dan? Helaas, het was de Oude Rijn. Wel idyllisch, maar nog steeds niet de rivier die ik zocht.
Even verderop trof ik een woudje van zonnebloemen dat zich in het water spiegelde. Een mooi gezicht.
En alweer naamloze sloten. Met schapen en een best hoge waterstand.
Eindelijk, daar is ie dan! Mag ik u voorstellen: de Hollandse IJssel. Eindelijk gevonden!
Om eerlijk te zijn viel mijn rivier me een beetje tegen. Had ik me hier nou zo druk om gemaakt? Toen mijn route hem kruiste, kon ik hem wat beter bekijken. Eigenlijk was het maar een heel gewoon watertje.
Missie geslaagd, ik had 'mijn' rivier gevonden. Maar ja, ik was nog lang niet thuis. Ik verwachtte mijn route langs het water te vervolgen, net zoals eerder langs de Lek. Maar voordat ik verder ging wilde ik eerst even pauze houden bij het Rustpunt dat aan deze weg moest liggen. Waar precies wist ik niet.
Op de een of andere manier heb ik dat Rustpunt dus helemaal gemist. Ik was op zoek naar het fietspad waar ik rechtsaf moest slaan. Later thuis, vond ik uit dat het Rustpunt aan de linkerkant van de weg gelegen was... Geen pauze dus. Maar wel een bijzonder fietspad dat van Montfoort tot IJsselstein dwars tussen de weilanden ...
... en even later tussen de maisvelden door liep.
De Hollandse IJssel heb ik nog wel een paar keer gezien, maar vooral vanuit de verte of met veel bebouwing direct aan het water. Deze rivier had zijn betovering voor mij verloren. Het fietspad dat een eind het jaagpad langs het water volgde, was ook al niet mooi of idyllisch. Het was druk met weinig groen. Jammer. Desondanks was het, met al het water dat ik onderweg fotografeerde, een mooie route.
Volgende keer kies ik voor een rivier en Rustpunten die wat gemakkelijker te vinden zijn!
Bekijk mijn route hier.
weer een prachtige tocht. Jij boft maar dat je in Utrecht woont, je kunt alle kanten uit om wat moois te zien - va huis uit kan je zo op de fiets. 48 km was deze tocht - hoeveel extra kwam er voor jou bij? Wat is Holland mooi!!!
BeantwoordenVerwijderenHoi Trijnie. Ik fietste 50,2 km. Ik maakte een ommetje voor een Rustpunt dat niet op de route lag, en eigenlijk te vroeg kwam, al na 20 km. Ik had nog geen behoefte aan koffie en hoefde ook nog niet naar het toilet. En met de wetenschap dat er 10 km verderop weer een rustpunt was, fietste ik dus weer verder. Helaas miste ik dus het volgende Rustpunt....
VerwijderenIk kan inderdaad in alle windrichtingen mooie fietstochten maken. Ik moet alleen wel steeds verder fietsen voordat ik nieuwe routes te pakken heb. Maar ja, dat is inherent aan langere routes en steeds van thuis uit vertrekken. Het is wel handig met zo'n knooppunt in de buurt.