Schipper, mag ik overvaren?

De rivier blijft trekken. Mijn route langs de Lek van laatst, vroeg om meer. Tijd dus voor weer een fietstochtje. Nou ben ik een mooi-weer-fietser en er was regen voorspeld. Ik twijfelde dus erg of ik wel moest gaan. Volgens Buienalarm zou het pas om 3 uur 's middags gaan regenen. Als ik vroeg genoeg vertrok, was ik weer thuis voordat het zover was, dat moest ik kunnen halen.
Helaas... niets is zo onvoorspelbaar als het weer.



Ik stak dit keer niet alleen het Amsterdam-Rijnkanaal over, maar ook de Lek. Per auto gaat dit bijna ongemerkt, per fiets kan dat via  een voet- en fietsveer. Er zijn er niet zoveel dus je moet je route zorgvuldig plannen. Die veerpontjes hebben geen vaste dienstregeling, je hoeft alleen maar eerste en laatste afvaart in de gaten te houden. Ze varen de hele dag heen en weer, je hoeft dus nooit heel lang te wachten als je 'm net gemist hebt. De NS zou hier een voorbeeld aan kunnen nemen! Er zijn alleen geen zitplaatsen en er is ook geen toilet aan boord. Dat is dan wel weer een pluspuntje voor de NS. Als je daar tenminste gebruik van kunt (de zitplaatsen) of wilt (het toilet) maken.

Maar goed, ik zat op de fiets en niet in de trein. Mijn route ging via het voet- en fietsveer in Nieuwegein.

De boot lag aan 'mijn' kant en ik kon er zo oprijden. Helaas dus geen tijd voor een fotootje vanaf de wal. Het was druk, samen met één andere fietser werd ik naar de overkant gebracht.
Vanaf het water zag de afvaart er zo uit:

Nu is de Lek niet zo heel erg breed en het tochtje duurde net lang genoeg om de schipper te kunnen betalen.
Eenmaal aan wal fietste ik Vianen in. Dat schoot lekker op!

Langs de rivier en met mooie uitzichten fietste ik richting Everdingen en Culemborg. Ik kwam zowaar een fruitautomaat tegen!

Helaas was ik thuis al voorzien van voldoende appels. Peren werden nog niet verkocht, dus ze konden geen fruit aan mij kwijt.

Af en toe stapte ik even af om te genieten van het uitzicht.

En van een uitzicht met een kunstwerk.

Het kunstwerk links op deze foto is gemaakt door kunstenaar Dick Matze, ter ere van de dijkverbetering en de natuurontwikkeling aan de Lekdijk na de hoogwaterperiode in 1995. Ik herinner me die periode nog goed. Als deze dijk het zou begeven, zou het water tot aan Utrecht kunnen komen!

Op deze foto zie je het beeld beter in perspectief.
De schop verbeeldt het werk aan de dijk. De vrouw met kind en paraplu staan symbool voor bescherming tegen verdrinking. De vogel op de schep (je ziet hem op de tweede foto) verwijst naar de natuur die met dit project werd gerealiseerd.

Weer verder over de dijk. Het zonnetje scheen lekker, er stond maar een klein beetje wind en de lucht was wel bewolkt, maar de regen leek nog ver weg. Ik ging het halen om op tijd thuis te zijn!
Bij Culemborg had ik weer een mogelijkheid om de Lek over te steken.

De lucht zag er dreigender uit, maar het was nog steeds droog. Mijn geplande lunchplek, 'Rustpunt Bloemenstein' net na knooppunt 51, kwam in beeld. Gelukkig was het open.

Een 'Rustpunt' is een plek waar je even kunt stoppen voor een pauze. Het is geen officiële horecagelegenheid, maar een plek met een bankje en een watertappunt, waar je vaak tegen een kleine vergoeding, zelf koffie en thee kunt maken. Als het goed is, is er ook een toilet. Ik was wel toe aan een bammetje en een pitstop.

Dit Rustpunt bestond uit een picknicktafel, een bankje onder een overkapping, met een waterkoker en een Senseo-apparaat voor koffie en thee. Er lagen koeken bij en in de koelkast lagen pakjes sap en flesjes water. Op tafel lag informatie over verschillende mooie wandel- en fietsroutes in de nabije omgeving. Er was zelfs materiaal beschikbaar om je band te plakken, mocht dat nodig zijn! Elders op het erf was een toilet waar je gebruik van kon maken.

Ik was nog maar nauwelijks teruggekeerd van het toilet, of het begon te druppelen. Vijf minuten later was het gedruppel veranderd in een wolkbreuk.

Wat was ik blij dat ik droog zat! Ik had die regenbui niet graag tijdens het fietsen op mijn hoofd gehad. Uiteindelijk heb ik zeker een uur onder het afdakje geschuild onder het genot van een lekker bakje thee. Het laatste kwartier kreeg ik gezelschap van twee doorweekte Rotterdammers. Na een half uur onder een boompje gestaan te hebben, waren zij minstens zo blij met dit Rustpunt als ik.

De regen is niet voor herhaling vatbaar, de veerpontjes zeker wel! Dat biedt perspectieven voor meer mooie fietstochten aan de overkant van de Lek. Want: de rivier blijft trekken.

Bekijk deze route hier.