Werken met Paulo

 Ik vond het best spannend om weer met klei in de weer te gaan. Afgelopen weekend kocht ik vast een vers brood klei. Zo'n brood weegt ongeveer 10 kilo. De hard en onbruikbaar geworden klei van 2 jaar geleden gooide ik met spijt in het hart weg.

Het boetseren vond ik destijds erg leuk om te doen. Het is geweldig om te zien hoe een vierkante homp klei verandert in een iets dat als mens herkenbaar is!

Koning Winter houdt het voor gezien

Afbeelding: anwb.nl

Koning Winter hield het twee hele weken vol. Sneeuw en ijspret te over.

Het slot van mijn fietsketting gaat gelukkig weer zonder problemen open. En mijn versnellingen doen het ook weer allemaal.

 

Ik leerde het volgende van afgelopen weken:

Birds




Afbeelding: moviemeter.nl

Het is weer de tijd van de spreeuwen. Het was me al eerder opgevallen dat verschillende bomen in de wijk verkozen zijn tot favoriete plek van deze gevederde vrienden. Zo is er bijvoorbeeld een boom in een achtertuin, grenzend aan de speelplaats van het basisscholencomplex. Je hoort de spreeuwen al van ver kwetteren. Het lijkt één groot feest in die boom. Voor de vogels dan, want voor die tuinbezitters lijkt de vogelpoep en het gekrijs mij minder aangenaam.

 

Ik weet nog dat bij mijn moeder in de tuin ook een boom favoriet was bij spreeuwen, met de bijbehorende herrie. Mijn moeder vond die herrie niet prettig en probeerde de vogels weg te jagen. In de handen klappen hielp niet. Volgens mij hadden de vogels juist het idee dat mijn moeder voor hen applaudisseerde! Ze bleven dus rustig zitten. Mijn moeder schafte een ratel aan waarmee ze regelmatig tegen-herrie produceerde. Dat hielp, maar niet voor lang. De spreeuwen schrokken op, vlogen weg en keerden een minuutje later weer terug. Uit het gekwetter daarna maakte ik altijd op dat ze mijn moeder stilletjes zaten uit te lachen.

Werken met Maria Vliegen

Deze week werkten we met Maria Vliegen, een professioneel model.

Ook Maria tekende en boetseerde ik al eerder. Alweer een model met lekkere rondingen. De juf zoekt haar modellen zorgvuldig uit!

Werken naar model

Tot halverwege 2010 volgde ik een cursus 'Werken naar Model' bij TransArte.

Er wordt aan de hand van een naaktmodel getekend en geboetseerd, steeds 2 lessen van het een, afgewisseld met 2 lessen van het ander. Bij de tekenlessen wordt begonnen met een aantal korte standen van een minuut of 5, om je vingers even 'los te gooien'. Daarna wordt overgegaan tot een langere stand (10 minuten) en na een korte pauze volgen dan nog 2 standen van elke zo'n 20 minuten.

Bij het boetseren wordt gewekt met langere standen, omdat het nu eenmaal meer tijd kost om een ruimtelijk beeld in klei neer te zetten, dan in lijnen op papier.

Na een pauze van bijna 3 jaar, pakte ik deze week de cursus weer op.

Pippa

Het wordt tijd om Pippa voor te stellen: het kleine (half)zusje van Hoover.
Pippa is een teefje uit een nestje van 4 teefjes en 2 reutjes. Moeder Ewa is ook de moeder van Hoover.

Uit een eerder koontje zal wel duidelijk zijn dat we erg blij zijn met Hoover. Dus toen er bij de fokker gesproken werd over een nieuw nestje van Ewa, stonden we als eerste in de rij van potentiele gegadigden voor een teefje. Potentieel, want het blijft natuurlijk afwachten hoe groot het nestje wordt, en of er dan ook teefjes bij zijn.
Een naam hadden we al lang geleden bedacht: Pippa

Spring was in the air

Afgelopen week leek het wel lente. De temperatuur steeg tot een voor januari bijna onvoorstelbare hoogte van 10 graden Celcius.

Behalve die hoge temperatuur was het ook aan andere dingen te merken dat de lente in aantocht is:
De vroegbloeiers in de tuin ontwaken voorzichtig uit hun winterslaap, de struiken staan alweer in  knop, de vogeltjes verdedigen 's morgens heel vroeg hun territorium met luid gefluit, en de dagen worden alweer aanmerkelijk langer. Allemaal dingen waar ik rode konen van krijg! Jippie, de lente is in aantocht!

Maar Koning Winter is nog niet klaar met ons. Hij vond zijn seizoen te kort en wil meer.

Creatief uitlaten van de hond

Zowel mijn vriend als ik proberen regelmatig creatief met taal te zijn.

Zo bedachten wij laatst allerhande beschrijvingen voor het uitlaten van de hond, zonder meteen hardop te zeggen dat we gaan lopen met Hoover. Want dat begrijpt hij inmiddels, en soms willen we niet dat hij meteen in actie komt als dat nog niet onze bedoeling is.

De beschrijvingen zijn samengesteld naar wat Hoover doet, en waar hij het doet.

Uiterlijk vs uitstraling

Ik kijk de laatste tijd samen met mijn vriend M veel Scandinavische thrillers. Hij koopt deze series per seizoen, zodat we ze achter elkaar door kunnen kijken. Zo zagen we The Bridge voordat die op TV was. En nu zagen we (in krap 3 weken) drie seizoenen (lees: 40 afleveringen) van The Killing (Forbrydselen).

Het valt mij op dat een aantal van de acteurs uit deze serie voor mij bekende gezichten hebben.

Ode aan Hoover

Dit wordt een ode aan Hoover. Niet schrikken, er is niets met hem aan de hand, behalve dat het zijn laatste week als onze enige hond is. Na volgende week zal hij veelal in adem genoemd worden met Pippa. Hoover is zo'n geweldige hond dat hij een heel koontje gewijd aan zichzelf verdient. Hierbij dus.

Hoover kwam bij ons na het hartinfarct van M. Bedoeld om M in beweging te krijgen en te houden. M is niet zo heel sportief en doelloos een blokje om, om maar in beweging te zijn, zag hij niet zitten. Maar lopen om een hond uit te laten, heeft een doel! Er kwam dus een hond.

M wilde eigenlijk al zeven jaar een hond, maar ik hield het altijd tegen. "Niet in dit huis, en niet met deze kleine tuin!". Ik was niet opgegroeid met honden en ik ben meer een kattenmens. Echter, als ik geweten had dat het hebben van een hond zo leuk was, had er veel eerder een hond mogen komen! Maar ja, dan was dat niet Hoover geweest, en hadden we toch echt iets gemist.

Vuurwerktroep

Het nieuwe jaar is alweer vijf dagen oud. Het is dus ook alweer vijf dagen geleden dat er officieel vuurwerk afgestoken mocht worden. Oke, een deel ging wat eerder of juist later de lucht in, maar het merendeel werd weggeknald op oudejaarsavond. Niets mis mee, maar aan mij niet besteed.

Rode konen in 2013

Met deze blog maak ik een van mijn voornemens voor 2013 concreet.
2013 gaat namelijk een zoektocht worden naar dingen waar ik blij van word, die ik graag doe, waar mijn passie ligt. Dingen waar ik zogezegd 'rode konen'* van krijg. En dat gaat dan hopelijk resulteren in een baan waarmee ik oud ga worden.

Twee van die rode-konen-dingen heb ik al ontdekt, namelijk met taal bezig zijn, en fotograferen. Die twee dingen ga ik in deze weblog combineren. De bedoeling is om regelmatig (ik hang er heel bewust geen tijdaanduiding aan) te schrijven over dingen waarover ik mij verwonder en/of dingen waar ik rode koontjes van krijg. Het is heel nadrukkelijk geen dagboek om mijn diepste zielenroerselen in kwijt te kunnen; dat doe ik elders.
Waar mogelijk zal ik proberen om er ook een fotootje bij te plakken. Deze maand nog start ik met een cursus digitale fotografie om mijn camera beter te leren kennen, dus daar kan ik meteen mooi mee oefenen.

Onderwerpen die in ieder geval aan de orde zullen komen: de nizinny's (honden) Hoover en (vanaf 12 januari a.s.) Pippa, en mijn ervaringen met de cursus 'Werken naar model' die ik ga volgen. En verder alles wat zich aandient waar ik over wil schrijven en wat ik wil delen.


*Met dank aan vriendin R die deze term noemde toen we in de sauna waren. Toen hadden we ook rode konen, maar dat kwam omdat onze hoofden nog niet voldoende waren afgekoeld.
Inderdaad, saunabezoek is ook zo'n rode-konen ding van me.