Werken met verhoudingen

De verhoudingen zijn zoek. En niet zo'n beetje! Alles is uit balans, elke keer weer. Ik vind het niet leuk en ik probeer er ook echt wel iets aan te doen, maar het lukt bijna nooit. Ik word er een beetje moedeloos van. Zelfs met hulp van een deskundige lukt het me niet om het evenwicht tussen alle elementen te vinden.

Maandagavond, na de zoveelste poging die - uiteraard, zou ik bijna zeggen - alweer mislukte besloot ik dat het genoeg was. Ik ging niet langer voor het geheel, maar slechts voor een deel. Dan maar niet volledig zijn.

En eigenlijk ben ik er best tevreden mee zo. Zo ga ik het vaker doen!


Harken
De vorige twee tekenlessen nam ik me voor uitgebreid de tijd te nemen voordat ik begon met tekenen. Ik zou de pose en het model eerst rustig bestuderen en vervolgens op bijna wiskundige wijze berekenen waar welke arm en hoe welk been het papier moesten raken. Ik begon dus bij elke nieuwe stand voorzichtig met het tekenen van een harkpoppetje dat redelijk op het papier paste. Echter, als ik de hark ging aankleden bleek ik steeds toch iets verkeerd berekend te hebben. Met vulling om de armen en benen, vielen de voeten of handen, of zelfs grotere delen van de armen en benen, toch steeds weer van het papier af. Harken biedt dus geen oplossing.

Contouren
Eén van mijn medecursisten schilderde vaak eerst de contouren van het model voordat ze daarna het model in slechts enkele lijnen wist te vangen. "Die lijnen zijn dan niet meer dan een trucje", zei ze altijd heel bescheiden als ik haar werk bewonderde. Haar figuren pasten altijd op het papier en zagen er heel goed uit!
Ik probeerde al eens eerder een model te schilderen maar dat is toch niet echt mijn ding.
Laatst bedacht ik me dat ik die contouren ook met houtskool kon tekenen. Dan kon ik daarna met een andere kleur het 'trucje met de lijnen' doen. In onderstaande tekening zijn de blauwe contouren nog vaag zichtbaar maar wederom vallen een paar uitstekende ledematen van het papier. Ik krijg er langzaam vrede mee dat mijn modellen op mijn tekeningen zonder die ledematen door het leven moeten.

In de laatste les maakte ik weer een serie hand- en voetloze tekeningen. Ik verbaas me er inmiddels niet meer over. Het is zoals het is.

De oplossing
Eenmaal nam het model een best imposante houding aan. Vergeet niet dat hij op een podium stond en ik aan zijn voeten zat te tekenen. Ik begon met een harkpoppetje dat ik vervolgens ging aankleden. Natuurlijk ging het weer mis. Totdat ik - mede op advies van de docent - besloot om alleen het bovenste deel van het model te tekenen en heel bewust het onderste deel van het lichaam weg te laten. Om heel eerlijk te zijn vind ik het één van mijn betere tekeningen uit die les. Dit is voor herhaling vatbaar!

Gezichten
Het tekenen van een model met handen en voeten zal geen specialiteit van me worden, vrees ik. Waar ik mezelf echter wél in zie groeien is het tekenen van gezichten. Waar het gezicht voorheen vaak een vage, niet ingevulde vlek bleef, zie ik nu regelmatig een mooie kop verschijnen. Het lijkt niet altijd op het model, maar het past vaak wel bij de tekening. Ook de laatste les kwam er weer een karakteristieke kop op papier. Deze kop is onderdeel van een grotere tekening dus het is niet zo verwonderlijk dat het (weer) niet helemaal op het papier past.

We hebben dit najaar nog vier lessen te gaan. Twee daarvan zijn aan handen en voeten gewijd en zeker één les aan portrettekenen. Misschien zie ik de verhoudingen van hoofden, handen en voeten in het geheel beter, als ik weet hoe ik ze als losse onderdelen kan tekenen.

Het is nog niet zeker dat de cursus in 2014 weer van start kan gaan. Ik hoop het van ganser harte want ik wil graag nog heel veel langer rode konen krijgen van modeltekenen!