Vorige week waren we wederom in het Lake District in Engeland. M was er voor de vierde keer, ik voor de derde keer. Hoover en Pippa gingen samen voor de tweede keer mee.Als je ergens vaker komt wordt het minder spannend, da's heel logisch want het wordt wat-meer-van-hetzelfde. De omgeving was vertrouwd, het huis waarin we zaten voelde als thuis, we wisten waar we leuk konden ballen met de honden, waar de leukste kookwinkel was en waar we boodschappen konden doen.
De beheerders van het vakantiepark(je) waar we waren, beschouwden ons inmiddels als 'regular guests'. We werden dan ook ontvangen met sinaasappelchampagne en een versnapering!
Het werd zelfs op hun Facebookpagina gepubliceerd! Nu zijn we wereldberoemd.
Nee, we zijn niet stiekem onderweg getrouwd! De receptioniste, groot fan van M, was even niet op de hoogte van hoe het bij ons in elkaar steekt.
Kerkjes
We zagen - ondanks dat we hier al vaker waren - toch nog wel wat nieuwe dingen hoor!
Zo vonden we bijvoorbeeld een klein kerkje in Wythburn dat we vorig jaar na een lange speurtocht niet konden vinden.
We maakten een lange rit naar Abbeytown om Holme Cultram Abbey te bezoeken. Deze kerk stond al een paar jaar op ons verlanglijstje, maar vonden we steeds te ver weg. In de zomer van 2006 werd deze kerk erg beschadigd door brandstichting. Jeugdig vandalisme, zeg maar. Van het dak bleef niets meer over, de glas-in-lood ramen bleven gelukkig grotendeels bewaard. Lees hier het verhaal. Er wordt nog steeds hard gewerkt aan het herstel van de kerk. Uiteraard droegen wij hier financieel aan bij. De lange rit was de moeite waard!
In Ireby vonden we na enig zoeken een kapelletje genaamd 'Old Chancel', dat we ook al eens eerder op de lijst hadden staan, maar dat we ook te ver weg vonden. Het kostte wat moeite om er te komen, maar was zeker het ongemak van natte schoenen door het hoge gras waard!
Engelse schapen
Onderweg verzeild raken tussen schapen kun je wel op je wensenlijstje zetten, maar dat moet je overkomen. Ons overkwam het!
Kale vlaktes
Op een droge, zonnige dag besloten we de Hardknott Pass nog een keer te 'doen'. In 2008 toen we in de buurt waren, deden we dat al eens eerder met slecht weer en in tegengestelde richting. Toen was ik bang dat we met de regen mee naar beneden zouden stromen op wegen met een hellingspercentage van 30% ... Van deze weg wordt gezegd dat het de steilste weg van Engeland is. Dit keer genoot ik van de tocht en de mooie uitzichten. Het voelde op 393 m hoogte alsof je op het dak van de wereld reed.
Mooie tuin
Toen ik een dag later bij een kerkje met Hoover en Pippa op M wachtte die aan het filmen was, volgden we spontaan een stukje public footpath. Zo'n mooi footpath dwars door een achtertuin zag ik nog niet eerder! Hier werd met passie getuinierd! De eigenaar was bezig in zijn tuin maar wilde helaas niet op de foto.
Ontbijt
M maakte zoals gewoonlijk elke ochtend zijn fameuze full English breakfast. Heerlijk om een privékok bij je te hebben!
Speciaal voor mij met gebakken tomaten, zelf neemt M baked beans, waar ik dan weer niet aan moet denken. Het is nog een hele kunst om de tomaten niet tot pap te bakken, maar M deed het elke ochtend heel goed! Officieel horen er ook nog aardappeldriehoekdingetjes (hash browns)bij ons ontbijt, maar die waren op het moment van het maken van de foto op.
Dit ontbijt is zo'n beetje ontbijt en lunch inéén want het staat als een huis in je maag, waardoor je tegen 15.00 uur pas weer trek begint te krijgen.
De laatste dag moesten we om 10.00 uur uitgecheckt zijn. Omdat het wat veel van het goede is te verwachten op de gebruikelijke manier te ontbijten en ook nog op tijd ingepakt te zijn zonder een berg vette vaat achter te laten, hebben we de laatste ochtend ontbeten bij de Two Sisters.
Ik durf te beweren dat zij de concurrentie met M aan kunnen gaan. Vooral het brood was erg lekker!
Onderweg naar Harwich reden we veel tussen het bloeiende mosterdzaad. Het viel nog niet mee om dit tussen de gaten in de heggen en struiken door te fotograferen. Onderstaande foto's zijn slechts een selectie uit de 150 foto's die ik maakte.
Het was een schitterend gezicht!
Pets on board
Hoover lijkt inmiddels wat meer gewend te raken aan de kennel op de boot. Hij heeft dit keer geen Houdini-trucs uitgevoerd. Hij blaft nog wel de hele boel bij elkaar en is daarna nog een halve dag redelijk gestrest, maar we merken vooruitgang in vergelijking met de vorige keer.
Pippa deed het vorige keer al goed op de boot, en dat blijft ze gewoon zo doen.
Hoover zou een voorbeeld aan haar moeten nemen!
Weer thuis
De herinneringen van deze keer Lake District zijn niet zo sterk als die van de vorige keren omdat ze toegevoegd worden aan de al bestaande herinneringen. Het was wel prettig om in een bekende omgeving te zijn want dat geeft rust in de tent, maar een volgende keer zoeken we toch in een andere regio naar nieuwe herinneringen.
En eenmaal weer thuis blijkt je eigen bedje toch het lekkerst te slapen!
leuke reisbeschrijving nic.
BeantwoordenVerwijderenmoet je insturen naar hapimag ned.
wordt misschien wel geplaatst.
ml