Sinds januari van dit jaar maak ik deel uit van het verslaggeversteam van het Nederlandse Rode Kruis. Vorige week mocht ik op stap voor mijn eerste opdracht: het verslaan van een scootmobieltraining in Leidschendam. Ik kreeg geen fotograaf mee dus ik had beloofd zelf foto's te maken. Ik was verslaggever en fotograaf in één.Ik vond zo'n eerste keer best spannend, maar dat bleek achteraf koudwatervrees.
Voorbereiding
Ik had eerder in de week al gesproken met L, mijn contactpersoon ter plaatse. Het leek een gezellige middag te gaan worden. Er werden 20 deelnemers verwacht die een parcours gingen afleggen met 'bijzondere verrichtingen' en daarna zouden we via een mooie natuurroute naar een theetuin in Voorschoten rijden. Het enige dat roet in het eten kon gooien was onweer. In dat geval zou L het geheel afblazen en mij waarschuwen.
Het leek mij interessant om enkele van de deelnemers tweemaal te interviewen; eenmaal voorafgaand aan de training en de tweede keer daarna. Ik wilde graag hun ervaringen horen omdat ik er van uit ging dat de deelnemers allemaal nog niet zo bedreven waren met hun scootmobiel. Want waarom zou je anders aan zo'n training deelnemen?
Ik had de route naar Leidschendam voorbereid, en ook de routes naar de verschillende locaties waar de activiteiten zouden plaatsvinden. Dat laatste bleek uiteindelijk niet nodig, want ik kon met L meerijden.
Check!
Ik was ruim op tijd aanwezig, zelfs zo vroeg dat ik aanwezig kon zijn bij het instrueren van de vrijwilligers die de scootmobielers zouden begeleiden. Omdat het lunchtijd was, werd een broodje gegeten. Ik viste ook mijn broodjes uit mijn tas want ik had best trek. Bovendien voorzag ik dat als we eenmaal bezig zouden zijn, ik geen tijd meer had om te eten. Bij de eerste hap viel er een stukje overheerlijke oude brokkelkaas van mijn broodje en veroorzaakte direct een vetvlek op mijn shirt op een nogal prominente plaats. Daar was ik mooi klaar mee!
Een volgende keer een reserveshirt inpakken. Of samenhangender broodbeleg kiezen. Check!
Check!
Het leek me leuk een foto te maken van de gekleurde lintjes die in bosjes klaarlagen om later de deelnemers mee in groepjes te verdelen. Toen ik met mijn fototoestel in de aanslag stond, was het eerste - en enige - dat het apparaat zei: "geen kaart". Sh*t.
Een volgende keer voor vertrek nakijken of de geheugenkaart wel in mijn toestel zit. Check!
Gelukkig had ik een tweede fototoestel bij me, maar deze blunder was natuurlijk onvergeeflijk voor een would-be fotograaf.
Ook op tv
Ruim voor vertrek waren alle scootmobielers aanwezig. Het zonnetje scheen lekker en het beloofde een heerlijke middag te worden. Behalve de scootmobielers waren er ook een WMO-consulent van de gemeente en een cameraman van Midvliet, de lokale tv-omroep, aanwezig.
Hier is de reportage te zien. Ik vind het knap hoe ik er steeds uitgeknipt werd. Ik liep volgens mij namelijk nogal eens door het beeld. De opnames geven in ieder geval een leuk beeld van het bijeenkomen, het vertrek en het parcours.
Check!
Tijdens het opstellen van de groepjes voor vertrek - de deelnemers mochten namelijk niet in één lang lint achter achter elkaar rijden - maakte een van de deelnemers een opmerking over de wel heel smerige auto waarnaast zij stond te wachten. Dank u wel mevrouw, dat was de mijne.
Een volgende keer de auto wassen voordat ik op stap ga. Check!
Check!
Op het plein waar het parcours was uitgezet, interviewde ik veel van de deelnemers. Zonder uitzondering vond iedereen dat hij of zij al héél bedreven was in het rijden met de scootmobiel. En nee hoor, ze vonden het helemáál niet eng! Mijn idee van een interview vóór en een interview ná het parcours viel daarmee een beetje in duigen. Desondanks heb ik wel wat leuke quotes voor in mijn artikel kunnen noteren.
Een volgende keer moet ik zorgen dat ik ook wat extra vragen achter de hand heb. Check!
Goud waard!
Tijdens de autorit met L naar de theetuin vertelde zij veel over haar (vrijwilligers)werk bij het Nederlandse Rode Kruis. Wat een kanjer is zij! Ze is goud waard voor het Rode Kruis. Ze moeten zuinig zijn op haar!
De thee en de zelfgemaakte taart bij theetuin Jansland waren heerlijk. Deze bijzondere theetuin biedt werkervaringsplaatsen aan jongvolwassenen met een stoornis in het autistisch spectrum. Als je in de buurt bent is een bezoek zeker de moeite waard!
Check!
De lucht begon te betrekken en de scootmobielers reden via een korte route terug naar het startpunt. De regen heeft netjes gewacht met vallen totdat de happening was afgelopen.
Het was het een leuke en ook voor mij zeer leerzame dag. Het koude water bleek een warm bad. Check!
Het artikel dat ik maakte, kun je hier lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Apple gebruikers kunnen problemen ondervinden bij het plaatsen van een reactie. Excuses daarvoor.
Voor andere gebruikers: de eenvoudigste methode om een reactie te plaatsen: kies EERST een profiel bij 'Reageer als'. Het makkelijkst is Naam/URL. Je naam is gewenst, een URL hoeft niet. Klik op DOORGAAN. Schrijf vervolgens je reactie. Blok en kopieer (Ctrl+C)/bewaar voor de zekerheid je reactie, voor het geval dat het plaatsen niet in een keer vlekkeloos verloopt (mocht dat zo zijn, dan ligt dat niet aan jou!). Bekijk eventueel een voorbeeld van je reactie. Klik vervolgens op 'Publiceren'.
Vergeet niet aan te vinken dat je geen robot bent.
Op voorhand excuses als het plaatsen van een reactie niet in één keer lukt.