Het laatste losse eindje

Er is nog één loshangend eindje dat ik dit jaar nog wil vastknopen, namelijk het modeltekenen van de tweede helft van dit jaar. Ik vond dat het niet lekker ging, daarom vond ik het niet de moeite om er iets over te schrijven, laat staan dat ik iets wilde laten zien. Dat is jammer, want de paar keer dat het wél goed ging, tekende ik best leuke dingen.

Dagelijks leven in zwart/wit (4)

Het principe is bekend: elke dag een zwart/wit foto zonder mensen en zonder uitleg. Bekijk mijn foto's van dag 31-40. Als de foto niet genoeg vertelt, schroom dan niet om uitleg te vragen! 

Mist in het park

Rechts zie je de foto van dag 30 van mijn zwart/wit challenge. Het was die dag erg mistig.
Net als de sneeuw van vorige week, geeft mist ook mooie foto's. Natuurlijk - uiteraard, zou ik bijna zeggen - maakte ik daar  foto's van. Deze serie is geheel in zwart/wit.

Dagelijks leven in zwart/wit (3)

Het principe is bekend: elke dag een zwart/wit foto zonder mensen en zonder uitleg. Bekijk mijn foto's van dag 21-30.
Als de foto niet genoeg vertelt, schroom dan niet om uitleg te vragen!

Sneeuw in het park

Dit is de foto van dag 22 van mijn zwart/wit challenge.
Deze foto was onderdeel van een  serie die ik maakte toen ik met de honden en mijn fototoestel door het besneeuwde park liep. Wat was het mooi! Het zonnetje scheen die dag en het was niet absurd koud. Ik heb genoten! 

De sneeuw is inmiddels verdwenen, de herinneringen aan het mooie park-in-de-sneeuw blijven. De foto's gelukkig ook. Ik deel ze graag. In kleur, zonder mensen en zonder uitleg. 

The Lake House

Dit is één van de foto's die ik maakte voor mijn zwart/wit challenge.
In principe plaats ik elke dag één (1) foto, zonder uitleg. Bij sommige foto's voel ik toch de behoefte tot een uitleg. Dit is zo'n foto.

Vorige week gebeurde het namelijk weer. Dat één en hetzelfde iets binnen korte tijd verschillende keren voorbij komt in situaties die niets met elkaar van doen hebben. Soms overkomt me dat. Dat maakt het magisch en zorgt dat ik gedurende een tijdje 'in de ban' ben van dat iets.
Een paar jaar geleden had ik dat heel sterk met de serie 'The Killing' waarin ik dacht allemaal (oud)collega's te zien acteren. Mijn allereerste Koontje ging daar zelfs over! Dit keer had ik het met de film 'The Lake House'.

Pubquiz Serious Request

Dit is één van de foto's die ik maakte voor mijn zwart/wit challenge.
In principe hoor ik geen uitleg bij deze foto's te geven. Bij sommige foto's voel ik die behoefte wel. Dit is zo'n foto.

Deze foto past in mijn activiteiten voor NicoLette®s. Lees daarom op die website het verhaal achter deze foto.

Dagelijks leven in zwart/wit (2)

Het principe is bekend: elke dag een zwart/wit foto zonder mensen en zonder uitleg. Bekijk mijn foto's van dag 11-20.
Als de foto niet genoeg vertelt, schroom dan niet om uitleg te vragen!

Aquarel vervolg

Zoals ik in het voorjaar al voorspelde, ging ik dit najaar verder met aquarelleren.
Alle lessen hadden weer een thema, met voorbeelden en tekst en uitleg over de toe te passen technieken. We schilderden nat-in-nat en nat-in-droog, mengden grijstinten, maakten wassingen en probeerden te spatten zonder het schilderij te bederven. We schilderden bloemen, bomen, een stad, een zonsondergang, rotsen aan zee, huisraad en een portret. Ik had weer veel plezier in het schilderen en leerde veel.

Dagelijks leven in zwart/wit

Op dit moment is het 'hip' om (bijvoorbeeld op Facebook) mee te doen aan een zwart/wit fotografie-challenge. In deze challenge worden mensen uitgedaagd om zeven dagen lang een zwart/wit foto uit hun dagelijks leven te plaatsen, zonder mensen, zonder tekst of uitleg. Het kon niet uitblijven dat ik ook werd uitgenodigd. Ik ging de uitdaging aan.

Foto's maken zonder mensen er op is geen probleem. Het valt echter niet mee om geen uitleg bij de foto's te geven. Eigenlijk moet een foto het verhaal zelf kunnen vertellen. Als dat niet geval is, vraag dan gerust om toelichting!

To dialoog or not to dialoog

In november was ik twee weken betrokken bij 'Utrecht in Dialoog'. Dit is een organisatie die door middel van het organiseren van dialoogtafels als doel heeft:

Utrechters van 8 jaar en ouder die elkaar anders niet zouden tegenkomen, met elkaar in gesprek brengen over thema's die maatschappelijk relevant en/of spannend zijn. Om hen en Utrecht te versterken, verbinden en verrijken.

Ik reageerde op een vrijwilligersvacature bij deze organisatie. De werkzaamheden leken me leuk, de organisatie en het principe van dialoogtafels waren mij onbekend.

Nazomers fietsen

Ik heb wat in te halen qua schrijven over mijn fietstochten. Ik fietste wel, maar ik schreef er niet over. Soms was er direct na een fietstocht geen tijd voor een Koontje, of was de tocht wat minder interessant dan verwacht. Soms schreef ik al eens over een deel van de route, want mijn beginpunt is steeds hetzelfde en ik wil niet in herhaling vallen. Na een tijdje raakt het schrijven op de achtergrond. Dat is jammer, want ik vind zowel het fietsen, als het schrijven over mijn tochten nog steeds leuk. Daarom hier dus wat hoogtepunten uit mijn laatste fietstochten.

Herkansing na windkracht 4

Ik zocht de Lek weer op. Eigenlijk is die Lek heel veelzijdig: je kunt bovenlangs of onderlangs fietsen, oostwaarts of westwaarts. Dat zijn al vier verschillende mogelijkheden voor fietsroutes. Als je de routes ook nog eens linksom én rechtsom fietst (van de andere kant bezien, ziet het er naar mijn idee altijd héél anders uit), heb je zomaar acht verschillende routes langs de Lek. De route van gisteren ging bovenlangs, westwaarts en rechtsom.

Op zoek naar de Hollandse IJssel

Zoals ik de vorige keer al schreef: de rivier trekt. Hij trekt nog steeds. Ik knoopte al nieuwe fietsknooppunten langs de Lek tot een route aan elkaar, maar die tocht moet door omstandigheden nog even wachten. Geen nood: er zijn meer rivieren dan alleen de Lek. Ik dacht: "Laat ik een andere rivier gaan zoeken". En zo geschiedde.

Ik pakte de kaart erbij en zocht een rivier met knooppunt-fietspaden erlangs. Hij moest redelijk dicht bij huis zijn, want na een kilometer of 50 wilde ik weer thuis zijn. Ik vond een rivier die aan die eisen voldeed. Ik moest alleen wel een eind fietsen en veel andere watertjes voorbij, voordat ik er een glimp van kon opvangen.

Schipper, mag ik overvaren?

De rivier blijft trekken. Mijn route langs de Lek van laatst, vroeg om meer. Tijd dus voor weer een fietstochtje. Nou ben ik een mooi-weer-fietser en er was regen voorspeld. Ik twijfelde dus erg of ik wel moest gaan. Volgens Buienalarm zou het pas om 3 uur 's middags gaan regenen. Als ik vroeg genoeg vertrok, was ik weer thuis voordat het zover was, dat moest ik kunnen halen.
Helaas... niets is zo onvoorspelbaar als het weer.

Fietsen over spoor-, start- en landingsbaan

Dit keer reed ik, geheel vrijwillig, wat extra kilometers. Niet omdat ik knooppuntbordjes miste, maar omdat ik een paar uitstapjes buiten mijn route maakte. Dat mijn route daardoor 5 kilometer langer werd, nam ik voor lief. Ik fietste over verrassende fietspaden die de moeite waard waren.

Nostalgisch fietsen naar Egelshoek

Gisteren fietste ik naar Egelshoek. EgelsWAT? Nou, naar Egelshoek dus. Nooit van gehoord? Ik ook niet tot gisteren. Daarom was het des te spannender wat ik daar zou aantreffen.
Nu liep mijn route niet helemaal tot in Egelshoek, maar ik bleef iets ten zuiden ervan. Het was een bijzondere route.

Fietsen langs de Lek

Gisteren was ik weer op pad. Eigenlijk had ik vandaag willen gaan fietsen, maar de weersvoorspellingen zijn niet best: 95% kans op regen met hagel en onweer. Omdat ik een mooi-weer fietser ben, viel vandaag dus af. Ik gooide mijn plannen om en sprong gisterenmiddag op de fiets. Mijn route volgde een stuk de Lek. Dit was de eerste keer dat ik in die richting op de fiets het Amsterdam-Rijnkanaal overstak, het was dus gedeeltelijk een nieuwe route.

Ga toch fietsen!

De diabetesverpleegkundige vond echt dat ik méér moest bewegen, dat zou mijn glucosewaarden ten goede komen. Dat zegt ze tijdens elke controle, maar het kostte mij veel moeite om mijzelf zo ver te krijgen.

Ik had voor het gemak alvast wat beweegmogelijkheden weggestreept: zéker niet vaker of langer lopen en al helemáál niet in een sportschool aan apparaten hangen. Van zwemmen krijg ik loodzware chloor-ogen waar ik de hele dag last van heb, dussss ... wat blijft er dan over? Fietsen! Fietsen zou het gaan worden.
Ik had, voordat ik de vorige keer weer op controle moest, één (1) fietstochtje gemaakt om te kunnen zeggen dat ik inderdaad gefietst had. Die ene keer had helaas geen zoden aan de dijk gezet. Mijn glucosewaarden waren juist gestegen in plaats van gedaald. Ik moest er serieus werk van gaan maken. Dat heb ik gedaan, en ik ga jou laten meegenieten!

Langzaam en snel tekenen

Over een maand begint het volgende tekenseizoen alweer. Ik deel graag wat tekeningen van dit voorjaar. Ik startte braaf in januari bij STOK, want het was immers één van mijn goede voornemens voor dit jaar. Door omstandigheden bleef het slechts bij een paar keer tekenen. In mei pakte ik het weer op, maar weer niet blijvend. Om mijn 5-rittenkaart toch vol te krijgen ging ik begin juli nog een keer. Door die lange pauzes was het een beetje een 'rommelig' tekenseizoen, zonder echte groei of ontwikkeling. De keren dat ik tekende, tekende ik in ieder geval met met veel plezier!

Oude meesters anders bekeken

Vorige week nam ik voorzichtig mijn fototoestel weer eens ter hand. Ik had al een tijdje geen inspiratie, maar door het nieuwe online fotoproject van Else Kramer, de juf van 52 Weken anders Kijken en Synchroonkijken,  hoopte ik dat het weer ging kriebelen.

Het onderwerp was dit keer 'Anders Kijken naar Kunst'
Aan de hand van de schildertechnieken van de ‘oude meesters’ gingen de deelnemers deze technieken toepassen in hun fotografie. Denk aan lichtval, structuur, dieptewerking, beweging, kleurstelling, enzovoort. Gedurende een week lang kregen we elke dag een opdracht. Ik probeerde de foto's zoveel mogelijk in mijn directe omgeving te maken.

Bekijk hier mijn 'nieuwe juffen'.

Inlossing goed voornemen

Mijn goede voornemen van dit jaar (iets creatiefs doen waar ik energie van krijg), maakte ik waar. En wel dubbelop!
Ik pakte in januari het tekenen bij STOK weer op en ik volgde een aquarelcursus. Beide krijgen een vervolg want ik vind allebei toch wel weer erg leuk om te doen!
In dit Koontje lees je over mijn ervaringen met de aquarelcursus.

Feest!

Vandaag slik ik mijn laatste Xarelto pilletje. Een half jaar geleden had ik een trombose-arm en moest ik aan de antistollingsmiddelen, ook wel bekend als 'bloedverdunners'. Dat is een vreemde benaming want eigenlijk wordt je bloed er niet dunner door, het stolt alleen minder snel.

Nu, een half jaar later ben ik er klaar mee. Ik vier dus een klein feestje!